οργισμενα, in low case.

Ο 7χρονος πιτσιρικος εχει ενα τεραστιο χαμογελο ενω παιζει τρισευτυχισμενος με το μπαμπα του και τα παιχνιδια της κλινικης, οσο εγω παιρνω το ιστορικο του απο τη μαμα του. Ειναι υιοθετημενος, μαζι με τα 2 αδελφια του. Γεννηθηκε 6 βδομαδες προωρος απο γονεις αλκοολικους, που δεν δεχτηκαν να μπει σε θερμοκοιτιδα και τον πηραν κατευθειαν σπιτι. Σε ηλικια 18 μηνων εισεβαλλε η αστυνομια σπιτι μεσα στη νυχτα και πηρε τα τρια παιδια γιατι οι γονεις σκοτωνονταν, και ετρωγαν και τα παιδια καποιες οχι και τοσο ξωφαλτσες. Πηγαν σε μια foster care γιαγια, που τι να πρωτοπρολαβει με τρια μικρα, τα εντυνε, τα ταιζε, ελπιζω να τους εδινε και απο καμια αγκαλια. Σε ηλικια 3 χρονων τους υιοθετησαν οι τωρινοι γονεις, late forties, μορφωμενοι, mesaio eisodhma, φαινονται καλοι ανθρωποι. Ο πιτσιρικος εκανε 2 χρονια να μιλησει, μεχρι τοτε δεν εβγαζε λεξη, τον τρομαζε - ακομα τον τρομαζει- ο οποιος θορυβος. Τωρα ειναι καλα. Περιπου. Εχει πολυ ανωριμη ομιλια για την ηλικια του, καποιες μαθησιακες διαταραχες που δεν ειναι ακομα ξεκαθαρο σε τι οφειλονται, το αλκοολ της μανας του ισως εχει επηρρεασει τον εγκεφαλο του. Στο σχολειο ειναι πολυ πισω, αρχιζει να καταλαβαινει οτι δεν τα παει καλα και να ντρεπεται, παιζει με μικροτερα απο αυτον παιδακια. Κλασσικη περιπτωση παιδιου που θελει εναν εμπνευσμενο δασκαλο και λογοθεραπευτη να κατσει να δουλεψει συστηματικα μαζι του για τα επομενα καποια χρονια, να μπορεσει αυτο το παιδακι μεγαλωνοντας να εχει τα απαραιτητα εφοδια να επιβιωσει ανεξαρτητος και με αξιοπρεπεια. Αλλα, το συστημα εδω δεν εχει λεφτα να υποστηριξει κατι τετοιο. Οι περικοπες στην παιδεια, οπως και στην υγεια, ειναι τοσο μεγαλες, που μονο τα πολυ βεβαρημενα περιστατικα παιρνουν ενα μερος της υποστηριξης που χρειαζονται. Σκεφτομαι να διαπραγματευτω με την ομαδα μου - ο ρολος μας ειναι καθαρα διαγνωστικος, και ακομα και για αυτο επιλεγουμε περιστατικα που ειναι πιο ξεκαθαρα φυσεως "ακουστικης επεξεργασιας" απ'οτι ο πιτσιρικας- να αναλαβουμε μερος και διαγνωσης των αναγκων του, και της θεραπειας του. Ουτε εμεις εχουμε τη δυνατοτητα για κατι παραπανω, πρεπει να κανουμε οικονομιες στο νοσοκομειο περικοπτοντας τον αριθμο των ραντεβου των ασθενων και τον αριθμο των επαγγελματιων που βλεπουν στο νοσοκομειο. Καθολου σιγουρη δεν ειμαι πως θα καταφερω να τους πεισω, πληθωρα τα περιστατικα που μας εχουνε αναγκη και ο χρονος μας λιγοστος.

Στο πανεπιστημιο, το 5ο καλυτερο του κομσου, εχω ψιλοτσακωθει με τον διευθυντη του ιδρυματος μου, γιατι επιμενω να φερω για το μαστερ να διδαξει ενας καθηγητης απο την Αντβερπη. Ειναι ο καλυτερος, κανενας στην Αγγλια δεν εχει την πειρα του. Τον φερνουμε εδω και χρονια. Τωρα ομως το UCL επιμενει - τα εξοδα των διδασκοντων δεν πρεπει να υπερβαινει ενα μηδαμινο ποσο. Η ποιοτητα δεν μετρα οσο η δυνατοτητα κερδους. Κι αυτο ειναι ενα ελαχιστο παραδειγμα της προπαθειας για εξοικονομηση.

Αυτα στη χωρα που η μεγαλυτερη τραπεζα της δηλωσε κερδη 4 δισ για το 2010, με φορολογια 2% για αυτα τα κερδη. Στη χωρα οπου προβλεπεται αυξηση των τιμων των ακινητων στην πρωτευουσα, λογω εισροης κεφαλαιων απο offshore επιχειρησης φοροδιαφυγοντων απο μια μικρη, παρακμασμενη, διεφθαρμενη χωρα στην αλλη ακρη της Μεσογειου. Στη χωρα οπου οι πλοιοκτητες της αλλης μικρης χωρας που λιμοκτονει στα ορια της χρεωκοπιας θα κανουνε πολλαπλα παρτυ να μαζεψουνε λεφτα για το εδω βασιλικο ζευγαρι - που μακαρι ναναι ευτυχισμενα τα παιδια, αλλα απο λεφτα δεν εχουνε καμια απολυτως αναγκη, σε αντιθεση με τα νεα παιδια αυτης της αλλης μικρης χωρας, που δεν εχουν ουτε λεφτα, ουτε δουλειες, ουτε -πλεον - πιστη σε κατι η ελπιδα.

Η μεγαλυτερη πλεον οικονομικα δυναμη στον κοσμο, που εχει κατακλυσει την αγορα με τα φτηνα προιοντα της, εξακολουθει να μεγαλωνει, δαπανωντας πιο πολλα λεφτα για την εσωτερικη της ασφαλεια (βλεπε καταστολη) απ'οτι για την αμυνα της. Παραγκες εξαφανιζονται εκει σε μια νυχτα για να δωσουν τη θεση τους σε αυτοκινητοδρομους η θερετρα, που οι κατοικοι των παραγκων ουτε απ'εξω δεν εχουν τη δυνατοτητα να βλεπουν - αμα ειναι τυχεροι, μπορει να προσληφθουν σα σκλαβοι εργατες να φτυσουνε αιμα για τη δημιουργια τους. Εδω, αντιστοιχα, δημιουργουνται υπερταχεις σιδηροδρομοι, με τη φορολογια ολων- ακομα και αυτων που δεν θα εχουν καμια μοικονομικη δυνατοτητα να τους χρησιμοποιησουν.

Οι χωρες κατω απο τη Μεσογειο βραζουν και ματωνουν, οι προσφυγες των κοντινων περιοχων αυξανονται, η απογνωση τους μεγαλωνει. Την ταλαιπωρη μικρη χωρα της Μεσογειου λυμαινονται πλεον εκτος απο τους γηγενεις εγκριτους γυπες και εγκληματιες απο ολες τις γυρω πολεμοδαρμενες περιοχες - ποιος να πρωτοφαει απο ενα κουφαρι..

Δεν θελω πια να οχυρωθω πισω απο τα ωραια φορεματακια μου, τα ακριβα καλλυντικα μου που με κρατανε νεα, τις εξοδους σε μερη ομορφα, καποτε και χλιδατα, που με βοηθανε να μη βλεπω, να μη ποναω με οτι γινεται γυρω μου. Οπως γραφτηκε και εδω, ποια η θεση της τεχνης και των πνευματικων ανθρωπων στα τεκταινομενα. Αν δεν το καταλαβατε ηδη, εχουμε πολεμο. Και ειναι πολεμος αξιων και πεποιθησεων. Οποιος μπορει, οτι μπορει ας κανει απο το μετεριζι του. Αμα ο καθενας μας, εστω, πραξει οσο γινεται πιο ακεραια και καλυτερα αυτο που κανει στον τομεα του, με επιγνωση της κοινωνικης ευθυνης του και με καλοσυνη, ειναι και αυτο κατι. Δεν πιστευω ουτε σε ηγετες, ουτε σε ιδεολογιες, ουτε σε επαναστασεις. Απλα, θεμα συνειδησης και προσωπικης ευθυνης του καθενος.