το θεατρακι στην ακρη του κοσμου

Η Λενορμαν ειναι καπου πισω απο το σταθμο Λαρισης, και το επι Κολωνω ειναι επι της Ναυπλιου και Λενορμαν. Που να ξερω βεβαια οτι δεν εχει τπτ αλλο εκει γυρω, εκτος απο μια Ντομινο (που δεν κανουν ατομικες), μια σουβλακερι (κλειστη) κ ενα ζαχαροπλαστειο (που φουρνιζαν). Πηγα 1 ωρα πριν την παρασταση Ροτβαιλερ, κ αφου εκαν μια γυρα , διαπιστωσα οτι τα μονα διατιθεμενα στην περιοχη φαγωσιμα ηταν μια πιτσα 6 κοματιων (καπως υπερβολικο για 1 ατομο που εχει τσακισει τα μελομακαρονα την τελευταια εβδομας), κουραμπιες κ ποτα στο μπαρακι του θεατρου, κ βασικα ειδη διατροφης σε ενα παρακειμενο μινιμαρκετ. Τελικα συμβιβαστηκα με ενα τοταλ λαιτ κ κατι παξιμαδακια απο το μινιμαρκετ, συν μια ζεστη σοκολατα απο το μπαρακι. Πεινουσα. Στις επτα παρα 10 εμφανιστηκαν κ οι φιλοι μου (εγω ειχα παει απο τις 5.30). Το θεατρακι γλυκυτατο, καλαισθητο, κοσμος χαλαρος, με ζωντανη ματια. Η παρασταση δυνατη, καλοπαιγμενη, καλοστημενη. Ισως τπτ το καινουριο (παραεχω γινει μπλαζε). Αναρωτηθηκα αν βρηκα το σεναριο υπερβολικα ντοκυμανταιριστικο γιατι στο τελος δεν επηλθε η καθαρση. Κανενα χαπι εντ, ισως βεβαια καλυτερα- το θεμα ειναι ο ρατσισμος, και στην ελλαδα ειναι και οξυ, και ανησυχητικο. Μετα, αναρωτηθηκα τι νοημα εχουν αυτες οι παραστασεις, αυτοι που τις παρακολουθουν μαλλον ελαχιστη προσωπικη επιδραση κ εμπειρια εχουν απο αυτο το προβλημα. Αλλα, ισως το θεμα ειναι να φτιαξεις κυματα στην επιφανεια του νερου, αυτα διαδιδονται.
Μετα πηγαμε για ποτα στο Μπελλαφοντε, που αγαπαω. Φοβερα κοκταιηλ απο το Σπυρο, κουλαριστες μουσικες, κοντινοι ανθρωποι και πολλα γελια.
Φευγοντας, εσπασα ενα ροδι, αφησα πισω ενα τελος, εγραψα και ξεγραψα.
Αρχιζει σε λιγο καινουριος χρονος. Καλο ειναι να μας βρει αναλαφρους.