Για την Ελλαδα ρε @#$%^

Στο νοσοκομειο μπαινοντας ο αριστερος τοιχος εχει δυο πλακετες ξυλινες με χρυσα γραμματα - τα ονοματα των μονιμων γιατρων που δουλευουμε εκει. Το ονομα μου (το επιθετο αρχιζει απο B)ειναι λιγο πιο κατω απο την αρχη. Ο Prof G, με ολη την παγκοσμια καταξιωση, μου ειπε ποσο συγκινημενος αισθανθηκε οταν λιγα χρονια πριν προστεθηκε το δικο του. Εγω αισθανομαι ευγνωμοσυνη για την αναγνωριση, αφοσιωση στο χωρο που με ανεδειξε, και με υποστηριζει.

Οταν ηρθα στην Αγγλια 14 χρονια πριν και ελεγα πως ειχα σπουδασει στην Ελλαδα, με κυττουσαν στην καλυτερη περιπτωση με σκεπτικισμο, στη χειροτερη με ειρωνια. Οταν, 16 μηνες αργοτερα, ειχα παρει το Μαστερ με distinction (μετα απο 12 μηνες σκληρου διαβασματος και φτωχειας, αφου τα λεφτα που εβγαλα δουλευοντας 3 μηνες το καλοκαιρι ισα που φτασανε να καλυψουνε διδακτρα κ εξοδα ζωης για τον επομενο χρονο), τα βλεμματα αλλαξανε. Γιατι ειχα ερθει πρωτη στη χρονια μου, αναμεσα σε αρκετους Αγγλους γιατρους. Και φυσικα, μου δωσανε θεση ειδικευομενης. Συνεχισα να κανω αυτο που ξερω - ο,τι μπορω καλυτερο, χωρις ποτε να παιρνω οτιδηποτε για δεδομενο. Γιατι δε με παιρνει να μην. Ειμαι γιατρος,και τα περιθωρια σφαλματος ειναι ανυπαρκτα. Συνεχισα να δουλευω πολυ σκληρα, να προσπαθω -οσο μπορω - να ειμαι ακεραια, και -ακομα και οσο δεν μπορω-καλοσυνατη. Ποτε δε προσπαθησα να αποδειξω τιποτα σε κανεναν - δε χρειαστηκε. Λιγα χρονια πριν, ανοιξανε προσωπικα για μενα καινουρια, μονιμη θεση - γιατι εκανα κατι καινουριο που κανεις αλλος δεν εκανε εδω. Και 1 1/2 χρονο πριν, το υπουργειο υγειας χρηματοδοτησε την ακαδημαικη μου θεση, ενα ειδος βραβειου.

Εφτασα σε ενα σημειο που εχω καταξιωση - σημαντικη-, οικονομικη ανεση - σχετικη, καμια συγκριση με τα ποσα που θα εβγαζα με ιδιωτικο επαγγελμα, που δεν με αφορα- και ικανοποιηση οτι κανω αυτο που αγαπαω, το κανω καλα, και φτιαχνω καινουρια πραγματα που βοηθανε τον κοσμο. Εφτιαξα ενα πλανο για την επομενη 3ετια, να δωσω εμφαση στην ποιοτητα ζωης μου, να μειωσω ισως τις ωρες που δουλευω. Αλλα.

Αλλαγες στο χωρο εργασιας μου ανεξαρτητες απο εμενα σημαινουν οτι απο το καλοκαιρι θα πρεπει να αναλαβω εδω αυξημενες ευθυνε. Και αυξημενη εξουσια, που δεν με ενδιαφερει. Αυξημενη δουλεια, με ελαχιστα αυξημενες αποδοχες. Σε αυτη τη φαση, θα προτιμουσα να ασχοληθω με αλλα πιο ενδιαφεροντα (επιστημονικα, και προσωπικα)πραγματα για εμενα. Αλλα, οι εδω, ο χωρος και οι ανθρωποι, με χρειαζονται. Καποιες καταστασεις στον επαγγελματικο χωρο εδω ειναι πολυ κρισιμες για τον κλαδο - και με εχουν αναγκη. Κια δεν μπορω, ουτε προτιθεμαι, να τους κρεμασω.

Και συνειδητοποιω οτι αυτη τη φορα, θα κανω παραπανω και απο οτι μπορω. Ειναι θεμα πιστης και αφοσιωσης. Στους εδω. Αλλα - ακομα πιο πολυ- και στη χωρα μου.

Ειμαι Ελληνιδα. Αν κατι παει στραβα, και δεν τα καταφερω, ισως δεν θα κατηγορηθω τοσο εγω. Τι να περιμενεις απο τον πολιτη ενος κρατους που μοιαζει να ειναι αναρχο, αναξιοπιστο, καταστροφικο χαος? Το να αλλαξω την κατασταση της χωρας μου, η το πως βλεπουν τη χωρα μου εδω, εγω ατομικα ισως να μην μπορω. Μπορω ομως αυτο που ξερω να κανω καλα, να το κανω ακομα καλυτερα. Μπορω να εξακολουθησω να βοηθαω (Ελληνες και μη) γιατρους και ασθενεις, με τις γνωσεις μου και τη δουλεια μου. Μπορω να αποδειξω οτι η Ελλαδα ναι μεν ειναι τωρα σε φαση πολυ δυσκολη, αλλα οι Ελληνες οταν προσπαθουν, μπορουν. Κι ακομα και αν δεν τα καταφερω να σταθω στο υψος των (δικων μου) προσδοκιων, θα εχω την ικανοποιηση οτι προσπαθησα - να ξεπερασω τα ορια μου.

Δυσκολοι καιροι. Ο καθενας μας ο,τι καλυτερο μπορει ας κανει.