Αναταση, Ανασταση.

Το ρεμα ενα δρομο πισω απο τον Αη Γιωργη στο Σουφλι, οπου μας εστελνε η γιαγια μου να μαζεψουμε ανιθο για την Πασχαλιατικη μαγειριτσα.

Ο Μανωλης κρεμασμενος απο το μπρατσο μου (ποσο εχει αδυνατισει..),η Μεροπη πιο πισω, να περναμε εξω απο τον Αγιο Διονυσιο Μεγαλη Παρασκευη, προς το Κολωνακι Τοπς, 3 χρονια νομιζω πριν. Εχασα εκεινον τον επιταφιο, αλλα χαλαλι.


Η μυρωδια απο τα τσουρεκια, κλεισμενα μεσα στο ξυλινο σεντουκι, να διαποτιζει την υγρασια στο κελαρι της γιαγιας μου. Το πιο μικρο και κακομαθημενο απο τα 3 εγγονια της, δεν θα τολμουσα να κλεψω παρα μονο κανενα αμυγδαλακι μεχρι την Ανασταση.


Η ανθισμενη μανολια, 6 χρονια πριν, λιγο πριν το Πασχα, διπλα στο σπιτι στο Highgate. Πρωτη μου φορα την προσεχα, ηταν εντονα πολυχρωμη εκεινη η Ανοιξη.


Τα 3 γυαλινα βαζα που μας εδινε η γιαγια μας ( απο ενα στην σοκολατινα της, δηλαδη εμενα, στη νουγκατινα της, την Ευα, και στην αμυγδαλου της, την Μαρινα, που ειναι η πιο λευκη απ'ολες μας). Που τα γεμιζαμε πολυχρωμα λουλουδια και πρασιναδες, απο τον κηπο της γιαγιας και απο το Κιοιντεραι. Πιο ομορφα και πιο διαφορετικα μπουκετα δεν εχω ξαναδει.

Μεγαλη Παρασκευη, μεσημερι, λιγα χρονια πριν, να κλαιω με λυγμους μεσα στον Αη Διονυση - δεν ηταν ο οδυρμος της Σταυρωσης, αλλα η ανακουφιση της προσωπικης μου Αναστασης. Η εξοδος απο μακροχρονη περιοδο μεγαλων παθων (?και μαθων? θα δειξει.) Μετα, καφες και σπανακοπιτα στο Ντολτσε/Φιλιον, με φιλους.

Κυριακη του Πασχα στο κτημα του Παρη, διπλα στη θαλασσα, λιγο πριν την Πρωτομαγια. Ο Παντελης με το Σταυρο βουτηξανε να πλυνουνε το αρνι με το θαλασσινο νερο. Τα νερα της Σαντορινης παγωμενα, τα χειλη του οταν με φιλησε μελανιασμενα (το φιλι του παντα ζεστο ομως). Κοσμος πολυς, μια μερα αναστασιμη και μαζι διονυσιακη, πιναμε και καπνιζαμε μεχρι αργα το βραδυ, ξαπλωμενοι οταν εφυγε ο ηλιος στα στρωματα κ στους καναπεδες στο σπιτι που τοτε δεν ειχε ηλεκτρικο.

Πασχα στο Βερολινο, να ψαχνουμε την Ελληνικη εκκλησια για την Ανασταση μεσα στα στενα, τελικα δεν τη βρηκαμε. Εκεινος στεναχωρεθηκε για μενα. Εγω παλι ειχα χαρει που καταφερα να τον ξεσηκωσω να την ψαξουμε, κι ας μην την βρηκαμε. Την αλλη μερα φαγαμε τσουρεκι γαι πρωινο (μου ειχε φερει απο την Αθηνα), μετα ηπιαμε καφε σε εναν ολανθιστο κηπο-καφε μεσα στο κεντρο της πολης, οι δυο μας κατω απο τον ηλιο. Ευτυχια.

Το πασχαλινο σοκολατενιο αυγο που μου πηρε ο Δημητρης, να με καλοπιασει να γυρισω, το Πασχα πριν να φυγω για Αγγλια (δεν γυρισα, οχι ακομα). Το πασχαλινο σοκολατενιο αυγο που για αλλον πηρα και αλλου εδωσα περυσι το Πασχα.

Ανοιξη, Πασχα, Ανασταση, Αναταση, Ανασταση.

Καλες γιορτες σε ολους μας. Σας φιλω.
:-)