Γιου-χου.

Δηλαδη, γιου-χου και χαι χο, μπορω να πω.

Ενα . Η μαμα μου μου ειπε, καντο μονο αμα τ'αντεχεις. Σοφη συμβουλη. Καθε τοσο επαναπροσδιοριζω τις αντοχες μου. Παραδοξως, αυξανονται με τα χρονια.

Δυο. Πεθανε η πολυαγαπημενη μαμα (90+) της πολυαγαπημενης μου καθηγητριας. (60+). Δεν θα το πω στους δικους μου. Να θυμηθω να παρω τη Linda μια γερη αγκαλια. Απο τους πιο φωτεινους, ενσυνειδητα καλους, πραγματικα ομορφους ανθρωπους που εχω την τυχη να γνωριζω. Καμια γεννηση βρε παιδια, κανενας γαμος? Ευτυχως ερχεται Πασχα. Προσδοκω ανασταση, και ανοιξη.

Τρια. Σκανε ελπιδοφορα μηνυματα απο εκει και οταν δεν το περιμενεις. (Υπενθυμιζω στον εαυτο μου, οτι ακομα και αν η ελπιδα τελικα δεν σε παει εκει που νομιζεις οτι θες να πας, ειναι εξαιρετικο καυσιμο για να σε παει παρακατω. και αυτο ειναι παντα το ζητουμενο).

Τεσσερα. σημερα ξυπνησα πριν το χαραμα. Τα πουλακια στο παρκακι τιτιβιζαν μαχμουρλιδικα ( ενα απο αυτα χτες το σουρουπο το ειχε πιασει φλυαρια, αναγνωριζω τη φωνουλα του). Με το ζορι κρατηθηκα να μη σηκωθω και να αρχισω και εγω το σφυριγμα/συνομιλια μαζι τους, οπως κανει ο μπαμπας μου.

Πεντε. Οταν επιτελους στις 6 σηκωθηκα απο το κρεβατι, ειδα τη ροδοδακτυλη αυγη.

Εξι. Δεν μπορω οταν μου ζητανε κατι, ειδικα ανθρωποι που αξιζουν η απλα το'χουν αναγκη, να μη το δωσω. Κι ας γινω χιλια κομματια, επανασυναρμολογουμαι συντομα. Οχι, δεν το μετανοιωνω.

Εφτα. καθομαι και σπαταλαω το χρονο μου τωρα. Θελω δυναμη και πιστη, να τελειωσω κατι, που αμα γινει θα ειναι πολυ χρησιμο. αλλα εχω λιποπιστησει. παρακαλω σας, στειλτε μου δυναμη και θετικη ενεργεια!

Οκτω. ειμαι καραψωναρα. μου δωσαν κατι που εχει πολυ πολυ δουλεια, πολυ prestige, συμβολικα μονο λεφτα (ποιος τα γραφει αυτα -χε!) και χαιρομαι τρελλα! Θα ειμαι Editor του e-learning module για την ειδικοτητα μου, για το εδω Department of Health, και το αποτελεσμα θα χρησιμοποιηθει για εκαπιδευση γιατρων πολλων αλλων ειδικοτητων, και εκτος Αγγλιας. Παλι θα πεθανω στη δουλεια, αλλα ειμαι μες την τρελλη χαρα! Και για την αναγνωριση (ειμαι ρηχοτατος ανθρωπος) αλλα και για την ευκαιρια να φτιαξω κατι τετοιο. το να φτιαχνω μαθηματα ειναι για μενα εργο αγαπης: ειναι βαθεια μου αναγκη συνεχεια να μαθαινω και να καταλαβαινω, ειναι μεγαλη χαρα να μεταλαμπαδευω αυτο που εμαθα, και μετα να δινω στους αλλους τα εφοδια να μπορεσουν και αυτοι να πεταξουν. οπως ακριβως καναν αλλοι για μενα, και βαθεια παντα τους ευγνωμονω.

Ενια. Η φυση μου δεν ειναι του αερα, αλλα της γης - και του νερου. Χρειαζομαι ουσιαστικα πραγματα, καταστασεις και ανθρωπους. Χρειαζομαι να δινω και να δημιουργω. Μεθαυριο ερχεται ο ψυχοαδερφος μου. Ακομα και μεσα στο πενθος του, με στηριζει και μου μαθαινει. Οταν υπαρχουν τετοιοι ανθρωποι και δεσμοι αγαπης στη ζωη μου, δεν μπορω να αισθανομαι μονη.

Δεκα. Εμπροσθεν και ανωθεν. Δανεικα ειναι ολα, και εμεις, και οι ανθρωποι μας, και οτι αλλο εχουμε. Το θεμα ειναι να κανουμε ο,τι μπορουμε καλυτερο με αυτα. Με οση περισσοτερη μπορουμε αγαπη.

σας φιλω καλημερα.