Παστιτσιο

Το μαγειρεμα με ηρεμει, ειδικα αμα μαγειρευω για φιλους μου. Φρεσκα μακαρονια με αυγο, ντοματακια, αυγα και γαλα βιολογικα, κιμας Σκωτιας με χαμηλα λιπαρα. Εριξα κανελοξυλα στον κιμα, ετριψα λιγο μοσχοκαρυδο στη μπεσαμελ, και φρεσκο πιπερι και στα δυο. Εχω αδυναμια στα ανατολιτικα μπαχαρικα, μου θυμιζουν μυρωδιες και γευσεις της παιδικης μου ηλικιας. Το παστιτσιο βγηκε πολυ νοστιμο, φαγαμε κι οι τρεις μας απο ενα μεγαλο κομματι, οτι περισεψε το εβαλα σε ενα ταπερ να το παρει μαζι του ο Δ που τωρα επιστρεφει με το τραινο στην πολη του. Καθησαμε λιγο ακομα με τη Β και πιναμε Τεντουρα, χαζευοντας τα λαμπιονια του δεντρου και τα κερια που ειχα αναψει απο νωρις, υπερπαραγωγη, να ζεστανει το βροχερο βραδυ της Κυριακης.

Ο Δ ηρθε Παρασκευη, εφτασε στο σπιτι πριν εγω γυρισω σπιτι απο τη δουλεια -ευτυχως ειχα μαγειρεψει να φαμε ενα κρασατο κοτοπουλο μαρενγκο και πουρε απο την προηγουμενη. Σαβατο πρωι τον αφησα και πηγα για εναν συντομο καφε με τη Φ, που περιμενε να παρει την τριχρονη Δ απο το μπαλετο. Απο το λεωφορειο κατεβαινοντας λιγο αργοτερα κεντρο, ειδα πως οι χριστουγεννιατικες βιτρινες στο Selfridges ειναι και φετος πανεμορφες, αλλα ειχε τοσο απελπιστικα πολυ κοσμο που δεν τολμησα να πλησιασω για να χαζεψω. Βρηκα τη Μ με τον διχρονο Ν στο Starbucks της South Molton Street, που ειναι γεματη γαλαζια φωτεινα χριστουγεννιατικα δεντρακια. Ο μπομπιρας - απο τα παιδακια που σου'ρχεται ολο να τα ζουπας, ειναι κουκλος και αγκαλιτσας - μας τραγουδησε ολα τα τραγουδακια που ηξερε. Αλλα βγαινοντας απο το καφε, η μαμα του δεν τον αφησε να ανοιξει μονος του την πορτα - ειχε πολυ κοσμο που περιμενε να μπαινοβγει. Ο πιτσιρικας με το δικιο του θυμωσε, και αφου εκανε ενα θεαματικοτατο tantrum να κυλιεται στον πεζοδρομο αναμεσα στις χριστουγεννιατικες διακοσμησεις που δεν τους εδινε πια καμια σημασια, τσουβαλιαστηκε απο την ταλαιπωρημενη του μαμα στο καροτσι του, και ετσι περπατησαμε τη Bond Street ψαχνοντας για ενα δωρο, με μουσικη υποκρουση τις τσιριδες του. Λιγο πιο κατω μας βρηκαν η Β και μετα η Φ (που ειχε αφησει την τριχρονη Δ στο σπιτι, για ακομα μεγαλυτερη απογοητευση του Ν). Τελικα βρηκαμε το δωρο, και ο Ν μαλλον ξεμεινε απο μπαταρια και αποκοιμηθηκε, αφου πρωτα ειχαμε ξεμεινει και οι τεσερις μας απο τερτιπια για να του τραβαμε καπως την προσοχη και να ησυχαζει αυτος για λιγα μονο δευτερολεπτα καθε φορα που μπαιναμε σε μαγαζι, κατω απο το αλλοτε γεματο κατανοηση αλλοτε επιτιμητικο βλεμμα των περαστικων. Ο Δ τηλεφωνησε να ερθει να μας βρει, τον απετρεψα, ο συνδυασμος γυναικοπαρεας, shopping και ενος οργισμενου μπομπιρα δε μου φανηκε ο πιο καταλληλος για εναν επισκεπτη που ηρθε για Xmas spirit . Κατεβηκαμε με τη Β στο Fortnum and Mason, παραμυθενια διακοσμημενο οπως παντα, να παρω ενα πανετονε (που τελικα εγω εφαγα το περισσοτερο) για το πρωινο της Κυριακης. Συγκρατηθηκαμε και οι δυο να μη τσακισουμε τις καρτες μας στα απειρα σοκολατακια, μισκοτακια, τσαγακια, και γενικως φαντασμαγορικα πολυχρωμα κουτακια με καλουδια που εχει το καταστημα. Μετα απο ακομα εναν καφε, γυρισαμε μαζι στο Waitrose της εδω περιοχης να παρω καποια τελευταια πραγματα. Τον Δ τον ειδα ελαχιστα στο σπιτι το βραδυ, γυρισε λιγο πριν κοιμηθω (καταεξαντλημενη). Σημερα το πρωι, μετα απο πρωινο με κουβεντουλα, δουλεια στο λαπτοπ και γυμναστηριο, και ενω ο Δ ελειπε σε φιλους του, εφτιαξα το παστιτσιο. Και για να εξιλεωθω, μια που δεν ειχα πολυ χρονο για τον φιλο μου, και γιατι το μαγειρεμα κανει πιο σπιτισιο ενα σπιτι, και για να τον κανω να νοιωσει ετσι ευπροσδεκτος στο σπιτι μου.

Δεν ξερω που πηγε ο χρονος αυτο το Σ/Κ, και αυτη η εβδομαδα παλι θα ειναι γεματη δουλεια και τρεχαλητο. Τωρα προσπαθω να χαλαρωσω γραφοντας εδω και κυτταζοντας την αντανακλαση απο τα λαμπιονια του δεντρου πανω στο τζαμι της μπαλκονοπορτας και την προβολη τους στα δεντρα του παρκου απεναντι. Εχω υποσχεθει στον εαυτο μου οτι το επομενο Σαβατοβραδο, και αφου εχω τελειωσει με τις δουλειες κι τις υπολοιπες φιλοξενιες, θα γυρισω με ταξι στο σπιτι, μεσα απο τη φωτισμενη πολη, να δω τα Xmas lights με την ησυχια μου. Μετραω μερες μεχρι τα Χριστουγεννα, και χαιρομαι.