Πορος, Τζια,Χανια, - ΙΙ (αναδρομη).

Πορος.
Το ταξι μας παιρνει νωρις, αλλα δεν γκρινιαζω καθολου για το χαμενο μου υπνο. Κραταω το χερι του καλου μου απο τη μια, το καπελλο μου απο την αλλη και αισθανομαι οπως οταν μας πηγαινανε εκδρομη με το σχολειο - ενθουσιασμος! Ειναι το τριτο Σαβατοκυριακο μου στην Ελλαδα, και το πρωτο που θα περασουμε μαζι σε νησι. Η Συγγρου δεν εχει κινηση, ο δρομος προς τον Πειραια καθολου καθυστερηση, πριν το καλοκαταλαβουμε ειμαστε στον καραβι που παει για Πορο.


Το SIRENE BLUE RESORT ειναι ενα μπαλκονι στη θαλασσα, διπλα στο μοναστηρι. Μινιμαλ διακοσμηση Interni style, χαμογελαστο προσωπικο και διακριτικη πολυτελεια (διοτι ειμεθα κομουνιστες. γινομαι σαχλη και το ξερω). Το δωματιο μας (στην ανακαινισμενη πλευρα, και superwow) θα ειναιετοιμο σε λιγο, κατεβαινουμε στο beachdeck να βρουμε τον φιλο του, Ν, που μας εχει κλεισει το δωματιο.


Ο οποιος φιλος (κατα αρκετα μεγαλυτερος του καλου μου, που ειναι κατα αρκετα μεγαλυτερος εμου), επειδη ο κοσμος ειναι μικρος, οι συμπτωσεις καθημερινες, και η σχεση με τον καλο μου καρμικη κατα τα λεγομενα της Θειας μου που διατεινεται οτι μια σχεδον συνονοματη μου αγια τα ειχε με εναν σχεδον συνονοματο του αυτοκρατορα...ειναι ο κολλητος φιλος της μαμας μου απο το πανεπιστημιο (και γνωστο ονομα στον τομεα του), που εχω να τον δω απο τα πρωτα μετεφηβικα μου χρονια. Τοτε που ελεγα ενα ευγενικο καλησπερα και εξαφανιζομουνα στο δωματιο μου γιατι, πφφφ.. τι να πει κανεις με τους μεγαλους.
Και η ανετη, δυναμικη, κοινωνικη κοσμοπολιτισα που λεω πως ειμαι μεταλλασεται στην αμηχανη εφηβο που υπηρξα. Ο Ν με αναγνωριζει, αλλα ουτε αυτος ουτε εγω δινουμε γνωριμια. Πετιεται οταν λεω ενα "ελα μαμα" στο τηλεφωνο. Την αλλη μερα η μαμα μου θα μου δωσει χαιρετισματα απο την τριτη κολλητη τους (με την οποια ο Ν εχει μιλησει στο τηλεφωνο), απορημενη που ξαναμιλησε μαζι της τοσο συντομα . Ο **νος το καταδιασκεδαζει να με βλεπει ψαρωμενη. Κακομοιρη μου, τον φοβεριζω, τα μισα να πει στη μαμα μου απο το -γκουχ!- ενδοξο παρελθον σου, ποιος την ακουει να γκρινιαζει που παλι εμπλεξε το κοριτσακι της, αλλα αυτος με γραφει. Ο Ν που εχει μια φοβερη αισθηση του χιουμορ, μαλλον βρισκει την κατασταση ιδιαιτερα αστεια, διοτι κενταει. Πιανω φιλιες με τη γυναικα του που ειναι γλυκυτατη, κανω αλεπαλληλες βουτιες, το βραδυ πλακωνω τα κοκταιηλ μπας και χαλαρωσω (μπα).
Την επομενη μερα κατεβαινουμε οι δυο μας βολτα στο λιμανι. Το νησι μοιαζει ανεγγιχτο απο το χρονο, εχει ηρεμια και αρχοντια αλλων εποχων, και μια γλυκυτητα που δεν περιμενα. Περναμε στην απεναντι οχθη με το καραβακι, η εικονα εδω ειναι παρακμιακης επαρχιας του ?70. Γυρναμε να φαμε σε μια ταβερνα κατω απο ενα τεραστιο δεντρο . Κανει πολλη πολλη ζεστη και υγρασια. Οι ταβερνες μενουνε σχεδον αδειες μεχρι αργα- η κριση ειναι ορατη και στον παραδεισο.
...........

Τζια.
Σταματαμε στο Lidl για ανεφοδιασμο (ζυμαρικα, σολωμο, φετα, κρασια, palmiers και μερεντα για εμενα, φρουτα ντοματες θα παρουμε στο νησι). Το ξανθο καταμαυρο αγορακι που θα παρει το καροτσι μας (και το ευρωπουλο στη θηκη) μας χαιρεταει χοροπηδωντας με ενθουσιασμο οταν βγαινουμε στο δρομο. Το καραβι ειναι ενας σκυλοπνιχτης. Ο **νος θα θυμηθει τις κομμουνιστικες του πεποιθησεις και θα στολισει τους ατιμους πλοιοκτητες που εχουν το μονοπωλιο συγκοινωνιας του νησιου και ποσως τους ενδιαφερει να ανανεωσουν τον στολο τους της συμφορας.


Φτανοντας στο νησι, θα οδηγησουμε μεχρι πανω απο την Ιουλιδα. Το πετρινο σπιτι που μας φιλοξενει ειναι σκαρφαλωμενο στο βραχο, το επανω μερος εχει εναν τοιχο ολο παραθυρο που βλεπει την χωρα και το νησι απο ψηλα, ο ακαλυπτος εξωστης το βραδυ ειναι ακριβως κατω απο τα αστερια. Η κρεβατοκαμαρα στον κατω οροφο ειναι σκιερη και δροσερη, βγαζει στον φροντισμενο κηπακο με τα παχυφυλλα, ανθεκτικα στη λειψυδρια φυτα ( Θα μετανοιωσουμε που δεν σκεφτηκαμε να παρουμε εκει ενα πρωινο.). Ενα γρηγορο θαλασσινο μπανιο για τι ψιλοφυσαει και αρχιζει να νυχτωνει, και παμε για φαγητο αναμεσα στον Οτζια και στο Βουρκαρι στην ταβερνα της Καλομοιρας. Τα τραπεζια ειναι διπλα στο κυμα, τα φωτα εδαφους καλυμενα με λευκη γαζα, πανω στην αμμο σουλατσαρουν με αυτοπεποιθηση μια δεκαρια παπια που τρωνε το ψωμι που τους πεταω με πολλη φασαρια. Ο δρομος της επιστροφης ανεβαινοντας προς την Ιουλιδα πηγαινει περιμετρικα στο νησι- στο αριστερο μας χερι εναι παντα χαμηλα η Θαλασσα - και ειναι σχεδον αδειος. Το ιδιο αδειος θα ειναι και το επομενο πρωινο που θα κανουμε πρωτα μια βολτα στο μοναστηρι της Καστριανης, και μετα για μπανιο με φιλους στο Καμπι. Κανει μια φοβερη ζεστη. Κουβεντες πολυωρες με τους φιλους του μεσα στη θαλασσα, μετα για φαγητο στο σπιτι τους κατω απο μια περγκολα με σταφυλια. Η Δη εχει φτιαξει απιστευτα λαζανια με τυρι και ανηθο. Ξαπλωνουμε για λιγο πριν να φυγουμε, η μεσημεριανη ναρκη εξατμιζεται μεσα στον ιδρωτα μας χωρις να γινει υπνος. Πισω στο πετρινο, θα βγαλουμε το βραδυ με ποτο και μουσικες οι δυο μας στον επανω εξωστη, εδω κανει ψυχρα και κρυωνω. Προσπαθω να διακρινω πεφταστερα.
Στο Σπαθι την επομενη μερα. Ο δρομος χωματενιος, στενος και αποκρημνος, στη διαδρομη εξοχικα σπιτια να πωλουνται η να ειναι μισοτελειωμενα (σε ολη τη Τζια), τα νερα ομως κατω αποζημιωνουνε για ολη την ταλαιπωρια.
Το νησι μου φαινεται ομορφο σαν αδειο σκηνικο, ενας παιχνιδοτοπος για προνομιουχους. Δεν βλεπω πουθενα εικονα στερησης, ο κοσμος ειναι καλοντυμενος και φροντισμενος, τα μαγαζακια τσιτσι, τα κοτερα και οι ιδιοκτητες τους τεμπελικα αραγμενα στο Βουρκαρι. Κατι μου φαινεται να λειπει - ο πολυ νεος, χυμα κοσμος που γεμιζει αλλα νησια με ανυποφορη πολλες φορες φασαρια, αλλα και αυτη την απροσδιοριστη, απαραιτητη καλοκαιρινη αισθηση, οτι τα παντα ειναι πιθανα να συμβουν. Το τελευταιο μας βραδυ ερχεται η Δε που μας φιλοξενει, (ενα βραδυ μολις πριν να φυγουμε, διακριτικη, μην μας ενοχλησει). Πως περασες, πως σου φανηκε η Τζια, με ρωταει, πολυ ομορφα, αλλα ειχα εντονα επανω και κατω απανταω, το'χει αυτο το νησι, μου λεει. Η αυρα της Δε ειναι τοσο αγκαλιαστικη και φωτεινη οσο ειναι φιλοξενο το σπιτι της.

Οσο τρωμε οι τρεις μας στην Ενοτεκα ο τεταρτος της παρεας, ο Μπιου, καθεται ησυχος στα ποδια της. Αργα το βραδυ, στον εξωστη, με κυτταει που στεκομαι ορθια πισω απο την καρεκλα του **νου και του κραταω τα χερια. θα τον φωναξω δυο τρεις φορες πολυ χαιδευτικα, και το ανθρωποσκυλο θα με ακουσει και θα ερθει με φορα να στρογκυλοκαθισει στην αγκαλια του καλου μου - που θα ξεκαρδιστει εμβροντητος, γιατι οσο τα αγαπαει τα σκυλια, δεν τους δινει τετοια θαρρητα.
.........................
Χανια.
Το Ελυρος πιανει στο λιμανι στις 5 η ωρα αξημερωτα. Νυσταζω τοσο πολυ, που δεν εχω κουραγιο ουτε να γκρινιαξω. Δυο μπουγατσες και δυο καφεδες για τους δυο μας μετα, μας παραλαμβανει ο οικοδεσποτης μας, που για καποιο λογο δεν κοιμηθηκε το βραδυ. Το σπιτι ειναι λιγο πιο περα απο τον ταφο του Βενιζελου και εχει μια θεα απιστευτη - εμενα ομως το μονο που με ενδιαφερει ειναι να μου δειξουνε το κρεβατι μου.
Θα ξυπνησω κατα τις 10.30, και θα βρω τον **νο και τον Π να μουλιαζουν στην πισινα, με δυο απο τα πιο γλυκα κοριτσακια 3 και 4 χρονων που εχω γνωρισει. Κατα τις 11 θα ανεβει επανω και η μαμα τους. Με κοβει διαπεραστικα, ανταποδιδω. Αυτες οι αναμετρητικες ματιες που ανταλασσουν οι γυναικες με τις δυνητικα αντιπαλους τους. (Ξερει για μενα πως ειμαι η καινουρια στη ζωη του **νου. Η προηγουμενη μακροχρονια σχεση του ηταν καλη της φιλη.) (Ξερω για αυτην πως ειναι η δευτερη, νεωτερη γυναικα του Π.) Βλεπω μια γυναικα αγερωχη, πολυ ομορφη, που δεν χαριζεται. Βλεπει εμενα να να εχω παθει ερωτα αμοιβαιο με τις κορες της.
Συμπαθιομαστε σχεδον ακαριαια. Καποια στιγμη της λεω πως το escape fantasy που εχω ειναι πως εξαφανιζομαι στην Ταυλανδη, μου λεει πως το επομενο βιβλιο της εχει ακριβως αυτο το θεμα. Μενουμε 3 μερες. Κουβεντες ατελειωτες με τσικουδια, πιτες χανιωτικες, τυρι, καρπουζι και οτι μαγειρεψουν οι δυο φιλιπινεζες τους. Βγαινουμε εξω μονο τα βραδυα για φαγητο (το πρωτο θα βρω πρωτα μονη μου την κολλητουλα που δουλευει σε ξενοδοχειο στα Χανια - πολυ την εχω πεθυμησει! το τριτο θα φαμε στο θαλασσινο αγερι). Διαβαζω το πρωτο βιβλιο της Μ, που με κερδιζει. Δινω το μελακι μου στον Π ("ηρεμη δυναμη" σκεφτομαι για αυτον, απο τους ανθρωπους που δημιουργει αεναα πραγματα στην ζωη του). Την επομενη μερα θα μου στειλει τις φωτογραφιες που μας τραβηξε με τον καλο μου και τα παιδια τους. Ο **νος εχει ερωτευθει το 3χρονο. Εγω αμα ξαναδω τη Μ, θα της πω ακριβως οπως ελεγα παιδι "κοριτσακι, θελεις να γινουμε φιλες?".
Στην επιστροφη, στο αεροδρομιο, θα συναντησουμε τον Πε εναν παλιο μου συμφοιτητη που τα ειχε με την πιο παλια παιδικη μου φιλη. Μετα την αναγνωριστικη κουβεντα ("εισαι τοσο ομορφη οσο στο πανεπιστημιο" καλε μου ανθρωπε!!! σαμπανιες και πυροτεχνηματα θα στειλω για τα γενεθλια σου!), του συστηνω τον καλο μου. Ο **νος του λεει τι δουλεια κανει, ο Πε του λεει εχω εναν φιλο που εκανε το ιδιο, τα ειχα με την αδερφη της πρωτης γυναικας του, ξερεις τον Π... που συμβαινει να ειναι ο οικοδεσποτης μας .