Σαββατο.
It's official, summer has arrived in London! Φορεμα με τιραντακια, ανοιχτα πεδιλα, μαυρα γυαλια - αυτονοητη ενδυμασια τετοιο καιρο στην Ελλαδα, αλλα οχι απαραιτητα εδω.(Η Ευη ενδεχομενα θα υποσημειωνε οτι το συμπαν, οσον αφορα τον καιρο, εχει συνομωτησει υπερ μου). Πηγαινω με τα ποδια στο Waitrose του Brunswick Centre, να παραλαβω διαφορα ψαροειδη που εχω παραγγελει να του μαγειρεψω (ερχεται αυριο). Περνωντας απο το παρκο του Coram's field, βλεπω πως το νηπιαγωγειο της περιοχης εχει στησει summer fair. Αναμεσα στα περιπτερα με τα σπιτικα γλυκα, τα περιεργα σαπουνακια και τα φυτικα καλλυντικα, υπαρχει ενα καρουσελ γεματο αλλαλαζοντα πιτσιρικια, και πανω στο γρασιδι περιφερονται ασκοπα αρκετες γυναικες ντυμενες με ρουχα εποχης της Jane Austen.
Στο wine section του σουπερμαρκετ, οι τρεις νεαροι σκιζονται να μου βρουν Prosecco (λεω να φτιαξω και Bellini). Στο σπιτι, οταν ανοιξω τη σακουλα με τα ψαρικα παρατηρω οτι ο μικρος αστακος που προπαρηγγειλα ειναι μαλλον μωρο- δεν εχω ξαναδει μικροτερο! Παρ'ολα αυτα, κανω αρκετη ωρα για να τον σπασω (οχι, αστακο δεν εχω ξαναμαγειρεψει, και τον εχω φαει μονο καθαρισμενο), αλλα νικαω εγω και οχι ο αστακος. Η μαγειρικη προετοιμασια για την επομενη μου παιρνει 3 ωρες. Σκεφτομαι οτι δεν το κανω για να τον εντυπωσιασω, αν και ελπιζω πως θα του αρεσουν καποια απο αυτα που ετοιμαζω. Δεν ειμαι της μαγειρικης, ασε που αυτος ειναι -μαλλον- ηδη captive audience. Αλλα η διαδικασια της μαγειρικης - που δεν δεν τη θεωρω καλλιτεχνια- δεν ειναι σιγουρα μια μορφη επικοινωνιας, λιγο σα να φτιαχνεις μαγικα φιλτρα για συγκεκριμενο παραληπτη, σα να βαζεις το συναισθημα σου σε μια βρωσιμη μορφη? Αυτο ακριβως θελω να κανω, στον ανθρωπο που μου ετοιμαζε πρωινο, ενιοτε και βραδινο, ολες τις μερες που εμεινα στο σπιτι του.

Κυριακη.
Ξυπναω, προμηνυεται η πιο ζεστη μεχρι στιγμης μερα στο Λονδινο. Αποφασιζω να αναψω φουρνο τωρα το πρωι, να μη πολυζεσταθει το σπιτι. Ο φουρνος σβηνει μονος στα 10 λεπτα, παθαινω πανικο οτι θα πεταξω οτι εφτιαξα αφαγωτο, οι φιλοσοφιες μου περι μαγειρικης πανε περιπατο και αχρηστη με ανεβαζω γκαντεμα με κατεβαζω, αρχιζω να σκεφτομαι οτι θα χρειαστει να φωναξω τον ηελκτρολογο εκτακτα κυριακατικα, αλλα σε λιγη ωρα ο φουρνος ξανααναβει. Ουφ!
Τον υποδεχομαι με παγωμενο Bellini (4 μερη Prosecco, 1 μερος ροδακινο πολτοποιημενο και περασμενο απο σιτα).
(Μου ελειψε)(Κι εγω σε αυτον)(μου εφερε 2 δωρα, το 3ο θα το παρω στην Αθηνα).
Μετα απο αρκετες ωρες, θα βγαλω να φαμε. Κριθαροτο αστακου (αυτοσχεδιασμος απο 3 διαφορετικες συνταγες) (το τσακισε), μυδια αχνιστα σαλονικωτικα ( παρομοιως), ψητο καλαμαρι γεμιστο με φετα και πιπερια, μανιταρια γεμιστα με μπεσαμελ και καβουροψιχα (δεν πολυτρωει τη μπεσαμελ), brusceta (φυσικα με ψωμι Poilane) με ντοματα, και το τουρκικο ρακι. Για γλυκο, κρεμα λεμονι (που εφαγα εγω). Αργα το απογευματοβραδο, βγηκαμε βολτα, στα στενα του market στο Angel, μετα στο καναλι - του θυμισε Αμβουργο και Αμστερνταμ. Pims και μπυρα στο Narrow boat, την pub που ειναι πανω στο νερο. Τον ανεβασα στην ταρατσα της πολυκατοικιας, να δει τη θεα. O καιρος ειναι καλος, το σκηνικο ειναι βγαλμενο απο ταινια.

Δευτερα.
Με το που ξυπναω, 1. μου αρχιζει περιοδος, 2. καιω το ματι μου βαζοντας το φακο μου γιατι τον εβαλα σε λαθος θηκη και το οξυζενε δεν εχει εξουδετερωθει, 3. σπαω τη σαπουνοθηκη στο μπανιο προσπαθωντας να ριξω νερο στο καμενο μου ματι. Βαζω τα κλαματα στην αγκαλια του, αναρωτιομαstε ποιος μας εκανε το ματι, με παρηγορει οτι αφου κατι εσπασε, το ματι περασε (αμ δε, την αλλη μερα τσακισα το παραμικρο δακτυλακι του δεξιου ποδιου, εχω μια ωραιοτατη διακοσμητικη μελανια κατω απο το λουρι του κομψου μου πεδιλου). Φευγω για δουλεια μεσα στα νευρα, θαθελα να περασω τη μερα μου μαζι του, δε μπορουσε κι αυτος να ερθει Σαβατο. Fastforward (μια μερα με πολυ δουλεια γμτ). Το βραδυ μας βρισκει να περπαταμε στο ποταμι, απο το Oxo Tower. Του αρεσει το μπαρ στον 8ο, αλλα θελει να κατσουμε καπου οπυ να βλεπουμε και το νερο του ποταμιου και οχι μονο τις κορυφογραμμες των κτριριων. Θα περπατησουμε και θα μπουμε μεσα στο Borough market, που λατρευω.
Χαζευει την παλια αγορα, τα περισσοτερα μαγαζακια ειναι βεβαια κλειστα, εκτος απο τα μπαρ και τα φαγαδικα, που ειναι γεματα αραχτο κοσμο που εχει ερθει μετα τη δουλεια. Θαθελα να τον φερω οταν εχει το market, ειναι τελεια για τσιμπολογημα. Μετα απο αρκετο περπατημα, φτανουμε στο Hay's Galleria (London Bridge),πινουμε μπυρα (αυτος) και κρασι (εγω) στο γωνιακο Horniman, διπλα στο ποταμι. Το φως του καλοκαιρινου δειλινου πανω απο το ποταμι ειναι ενα σκουρο γαλαζιο, παρομοιο με το χρωμα πανω απο τη Θαλασσα της Θεσσαλονικης, Ιουνιο μηνα, βραδακι γυρω στις 8. Το φως της ημερας εδω δε μπορει να συγκριθει με της Ελλαδας. Αλλα, τα καλοκαιρινα βραδια εδω ειναι σιγουρα καλυτερα απο τις μερες μας. Θα περπατησουμε αρκετα ξανα αφου εχει σουρουπωσει μεσα απο τα μεσαιωνικα στενα του Shad Thames της Tower Bridge και μεχρι το Design museum.

Τριτη.
Περναω τη μερα τσιτωμενη (πολλη δουλεια, θελω να φυγω). Θα βρεθουμε Belsize Park, θελει να φαμε burger, τον παω σε μια αλυσιδα που εχει τραπεζακια εξω, το GBC . Θα κατηφορισουμε τον δρομο μεχρι την Chalk Farm, μπαινοβγαινονατς στα πρασινα δρομακια και 1-2 ομορφα αγγλικα pubs της διαδρομης (τσεκαρει στην οθονη την εξελιξη του αγωνα). Παγωτο στο Marine Ice, ισως την καλυτερη ιταλικη τζελλατερια του Λονδινου. Ρωταω τι ειναι το γαλαζιο παγωτο, bubblegum μου λεει ο υπαλληλος, βαζει τα γελια με την εκφραση μου και μου προσφερει να δοκιμασω. Παιρνω κρεμα φουντουκι, κρεμα maple sirop and pecan,και ζεστη σοκολατα απο πανω, παιρνει μαυρη σοκολατα. Περναμε πισω απο το RoundHouse, τον ανεβαζω μεσα απο τη Regent's park, με τα γραφικα μαγαζια/φαγαδικα/κλπ (εδω ειναι η περιφημε Λεμονια, απεναντι το Λιμανι, εδω φημολογειτεαι πως τρωνε τα μεσημερια η Sadie, Stella και λοιπος γκλαμ συρφετος) μεχρι τις παρυφες Primrose Hill. Τελικα θα καθησουμε για ενα ποτο στο Pembroke Castle. Αργοτερα, θα κατηφορησουμε προς Camden town. Τα μαγαζακια της παλιας αγορας (1854 γραφει η ταμπελλα) στο Camden Stables εχουν κλεισει, τα στενα καλντεριμια εινα μισοερημα, καποιες παρεες αραζουνε στις μαξιλλαρες των υπαιθριων φαγαδικων, τα παιδια των κλαμπς δεν εχουνε αρχισει ακομα να φτιαχνουνε ουρες εξω απο τα μουσικαδικα. Η περιοχη μου θυμιζει σουκ, στην σουρεαλλιστικη εκδοχη του, οι φατσουλες γυρω τριγυρω εχουν ενδιαφερον - 20αρια, εναλλακτικα τυπακια, καποια ομορφουλικα, καποια ηδη καμμενα. Η pub της γωνιας πανω στο καναλι της Camden Lock (αγαπημενο μερος) εχει ηδη μουσικη μπιτατη. Μεχρι το σταθμο, χαζευουμε τις περιεργες γλυπτες προμετωπιδες των καταστηματων, εμβληματικο σημα της περιοχης. Πονανε τα ποδια μας απο το περπατημα. Του εδειξα ενα Λονδινο που δεν ηξερε, και που του αρεσε.
(ελπιζω αυτο που ειδες να σε κανει να ξαναρθεις) (δεν ειναι για αυτο ομως που θα ξαναρθω..).

Τεταρτη.
Αυριο αυτος γυρναει Αθηνα, εγω πηγιανω για ομιλια Εδιμβουργο. Υποσχεθηκα σημερα να μην εχει τοσο περπατημα. Θα βρεθω σε λιγο για ενα ποτο στο patio του Sanderson με μια φιλη που εχει φυγει και ζει στην Κοπεγχαγη, θα περασει λιγο πιο αργα να με παρει. Ισως περασουμε για ενα τελευταιο εσπρεσσο στο Bar Italia.

Σε 3 βδομαδες θα ερθω εκει, και θα κουτσαινω (η επεμβαση στο μηνισκο, remember?). Οι διαδρομες που καναμε εδω αντανακλουν καποιες συναισθηματικες διαδρομες δικες μου - ποσο μπορω να αφεθω συναισθηματικα, να πλησιαστω με εναν ανθρωπο, τον συγκεκριμενο? (αφεσου μωρη, αναφωνει εν χορω η πλειοψηφια ενδεχομενως των αναγνωστων). Αγχος, εκνευρισμος τις ωρες που ειμαι μονη/δουλευω, μετα ολα λυνονται - με μαγικους τροπους. Συναισθηματικα, ειμαι λιγο αμπωτις/παλλιροια.

Ουφ! Τα'πα, ξεσκασα. Φτου ξελευτερια! :-)