τσαι απο τριανταφυλλα

Κλεινω τα ματια, κραταω τη γουλια στο στομα μου. Η υγρη γευση απο τριανταφυλλα μου θυμιζει τον κηπο της γιαγιας, το περιφημο γλυκο της θειας που μας εδινε παντα σε πολυτιμα μικρα βαζακια. Η ιστορια απο την ξαδερφη μου - οταν πηγε για πρωτη φορα τη Θεια σε καποιους περιφημους κηπους (?Βερσαλιες?) το μονο που ενδιεφερε τη θεια ηταν να περασει μεσα στα παρτερια να μαζεψει τα πεσμενα φυλλα απο τα τριανταφυλλα. Ο φυλακας την αφησε να συνεχισει ανενοχλητη οταν του εξηγησε για το περιφημο γλυκο. Γελασε μονο, και της ζητησε να του στειλει κι αυτου ενα μικρο μεριδιο για ανταλλαγμα. Η ξαδερφη μου εβλεπε τη θεια να γεμιζει θριαμβευτικα σακουλες με τα πολυχρωμα ροδοπεταλα, αδιαφορωντας για τα απορημενα βλεμματα των γυρω, ενω η ιδια προσπαθουσε ματαια να κρυφτει απο τα βλεμματα των αλλων κατω απο τα μαυρα γυαλια της. Ομως ουτε αυτη διανοηθηκε να σταματησει τη μητερα της - το τριανταφυλλογλυκο δεν αφηνε κανενα ασυγκινητο στην οικογενεια.

Καταπινω οσο γινεται πιο αργα, να κρατησω οσο μπορω την μυρωδατη αισθηση στο στομα μου. Σε λιγο οι ποροι μου θα αναδινουνε μια ροδινη υγρασια, θελω να ελπιζω. Η γυαλινη κανατα με το τριανταφυλλονερο φιλτραρει το φως του πρωινου σε ενα χρωμα απροσδιοριστο. A rose by any other name would smell as sweet. But a rose is a rose is a rose.