Κιτρινο (παραληρημα)

Γυρνωντας σπιτι χθες το απογευμα, βλεπω πως στο παρκακι πριν απο το καναλι εχουν ανθισει αυτοι οι κιτρινοι θαμνοι που μου θυμιζουν, και που ισως ειναι, σπαρτα. Το κιτρινο χρωμα μπορεις μονο να το εκτιμησεις σωστα αν εχεις ζησει επανειλημμενα τη μουντη εποχη που μεσολαβει αναμεσα στο τελος των χριστουγεννων και την αρχη της ανοιξης στα εδω μερη. Εκρηξη χρωματος, υποσχεση ζωης.

Σουρουπωνει. Λιγο πιο κατω μια μαυροντυμενη καμπουριασμενη γιαγια σπρωχνει ενα καροτσι με πορτοκαλι σακουλες σουπερμαρκετ - αφηρημενη, μου φαινεται σαν την κακια μαγισσα που σπρωχνει την καροτσα με την τεραστια μαγικη κολοκυθα της Σταχτοπουτας, περιμενω απο στιγμη σε στιγμη να ακουσω το cackle της.

...................

Ξυπνησα το πρωι με ενα ονειρο. Ειμασταν λεει τρεις εφηβοι που κρυβομασταν και καναμε σχεδια αποδρασης απο την Τουρκια, οπου ζουσαμε υπο απειλη, κατι φοβερο θα μας συνεβαινε αν μας πιαναν. Παιζανε και κατι ερωτικα που δεν πολυθυμαμαι αναμεταξυ μας. Το σχεδιο ηταν να φυγουμε οδικα, μεσω ?Βουλγαριας, η απο τη θαλασσα, περνωντας μεσα απο τα ελληνικα νησια, με τελικο προορισμο την Αγγλια, μονο εκει θα ειμασταν προστατευμενοι.

Παλι το υποσυνειδητο μου με ειρωνευεται. Αλλα τουλαχιστον μου μιλαει ξεκαθαρα.

.................

Χθες, αυτο μαλλον οδηγησε στο πρωινο ονειρο, σκεφτομουνα τα escape fantasy που κατα καιρους κανω. Τα τελευταια χρονια σκεφτομαι οτι αμα ειναι να εξαφανιστω, θα καταληξω Ταυλανδη. Δεν ξερω γιατι, η ντρογκα δε μου λεει τπτ, το σεξ παλι ειναι για μενα πολυ σημαντικο, αλλα δεν εχω αναγκη να απενοχοποιηθω πλεον για οτι, ασε παλι που οι ταυλανδοι ειναι πολυ κοντοι κ μαυριδεροι για μενα, και δεν τοχω με αλλοεθνεις. Ειναι μαλλον η συγκεχυμενη εικονα μιας χωρας ηλιολουστης,λιγο πνευματικης/ζεν, λιγο χυμα, με αντιφασεις υπερσυγχρονου καπιταλισμου και μυστικιστικης παραδοσης που με ελκυει, αλλα στην πραγματικοτητα εκει θα ημουν μαλλον ψαρι εξω απο τα νερα μου.

..........

Σκεφτηκα ετσι σε μια στιγμη κιτρινης εκλαμψης οτι η πρωτη μου σχεση μετα το διαzυγιο, με τον Μ, ηταν για μενα escape story - για τον Μ, αντιθετα απ'οτι για εμενα, speech was not his language. Εζησα μαζι του μια φαση που για 4-5 μερες καθε διμηνο εκανα μπαρ, ξενυχτια, τρελλα παρτυ (και κρεβατια), με τον εγκεφαλο μου ακουμπισμενο σε ενα κομοδινο, δεν τον πολυχρειαζομουνα. Οτι δεν ποολυεζησα στην εφηβεια μου, γιατι ημουνα ρουφηγμενη σε καθε ειδους βιβλια. Καλη φαση, που τη θυμαμαι με γλυκια αισθηση περιστασιακα οταν τον βλεπω για κανενα καφε η με κερναει ποτα στα μαγαζια που βαζει μουσικη τωρα.

Με τον **νο παλι, το σεναριο ηταν Ελληνικη ταινια του 60, απλα ο κοσμος του ηταν -ελαχιστα - πιο εναλλακτικος. 4 μερες το μηνα (οσο ημουνα Αθηνα) με κομμωτηρια, πρωινους καφεδες,ψιλοτρεντυ/σικ ντυσιματα. Με τραπεζωματα, δεξιωσεις και κοσμικες εκδηλωσεις, και καποια αναλογα ταξιδια. Δηλαδη μια χαρα και τι αλλο θες. Αλλα παντα κατι να λειπει - περιεχομενο και ουσια. Λεξεις αντι για πραξεις, εικονα επιφανειας χωρις πολυ βαθος. Αφρος σαμπανιας, αλλα δεν σ'αρεσει η σαμπανια. Οποτε, αμα εισαι εγω, καποια στιγμη λες, οπα, εγω εδω δεν ειμαι, δεν ανηκω. Τα παραμυθια σου αρεσουνε μονο αμα ειναι να δωσουνε μια αληθεια. Γουσταρεις την γυαλιστερη επιφανεια και την γκλαμουρια, αλλα η πραγματικοτητα σου, η αναγκη σου, εχει να κανει με σκληρη δουλεια , κοπιωδη, πεζη, απομυθοποιημενη πραγματικοτητα - και με δημιουργια. Θαθελες καποιες φορες νασαι κ εσυ ετσι αναλαφρη. Δεν εισαι, δεν θες παρα για λιγο, δεν το θες να γινεις. Τα μαζευεις και φευγεις. Escape from the fantasy island. Και διαισθανεσαι πως ετσι κατι δικο σου πολυτιμο διασωζεις.
..........

Every single year, this time of the year, I try to remember how daffodils are called in my own language. And then, of course, I try to remember: what is, these days, my own language?
:-)