Σημερα ειναι μια απο εκεινα τις Κυριακατικα πρωινα που θες (θελω) να μοιραστεις με καποιον. Εχω ηδη παρει 3 φορες τηλ τον **νο. Και ειναι μολις μια ωρα που ξυπνησα. Πυζαμες, καφες, internet shopping, αρωματικα κερια (ενα vanilla cinnamon,ενα pomander της diptyque), σε λιγο θα πλακωσω τα mince pies. Το σπιτι ειναι ζεστο και μυριζει ομορφα. Εξω, παρα τον αναιμικο ηλιο κανει κρρρρρρυο. Για πρωτη φορα το παρκακι απεναντι ειναι αδειο απο παιδακια, αλλα ισως οι μαμαδες να προτιμησαν να τα πανε βολτα στο winter wonderland. Χτες το βραδυ, οταν περασαμε αργα με το αυτοκινητο απ εξω απο το Hyde Park, τα δεντρα του ηταν φωτισμενα με κοκκινα φωτακια.
Την Παρασκευη το πρωι καναμε ενα meeting απολογισμου στη δουλεια. Το Μαστερ μας μετακομισε σε καινουριο ινστιτουτο 2 χρονια πριν. Κακο timing, οπως αποδειχθηκε εκ των υστερων, γιατι συνεπεσε με το εδω recession και την προσπαθεια του Πανεπιστημιου - του 5ου καλυτερου στον κοσμο- να κανει οικονομιες. Οχι απο τους δικους μας μισθους - ειμαστε υπερεξιδεικευμενοι γιατροι, φερνουμε χαρη στο ονομα μας φοιτητες, ασθενεις και ερευνητικο εισοδημα, δε συμφερει το πανεπιστημιο να μας χασει- αλλα περικοπτοντας ωρες διδασκαλιας (κανουμε ταυτοχρονο teaching σε πτυχιακους και μεταπτυχιακους διαφορετικων επιπεδων) και μειωνοντας οσο γινεται τα εξοδα και τις θεσεις του administration. Φυσικα, εχει γινει ενα χαος. Η καθηγητρια πηρε πρωιμη συνταξη γιατι απηυδησε, εγω ανελαβα απο το Σεπτεμβρη να διευθυνω το course, χωρις εξτρα εσοδα φυσικα (αλλα αυτο δε με νοιαζει), και προσπαθω εκτοτε να συμαξεψω τα ασυμαζευτα, και να αντιστεκομαι στον πειρασμο να τραβαω τα μαλια μου. Τεσπα, να μην το κουραζω, συζητησαμε και αποφασισαμε καποια μετρα (που εδω κ 2 χρονια ζητουσαμε ως απαραιτητα), βαλαμε καποια deadlines, ιδωμεν. Εφυγα κουρασμενη και σχετικα απηυδισμενη, γιατι οσο σκληρα και να δουλεψεις, οσο ικανος και να εισαι, καποια πραγματα δεν εξαρτωνται μονο απο εσενα, αλλα εγω παιρνω σοβαρα τις ευθυνες μου. Πηρα το λεωφορειο να κατεβω να παρω καποια ακομα δωρακια. Την Πεμπτη πηγαινω Θεσσαλονικη οπου μεγαλωσα, εχω ηδη παρει τα δωρα για τα 4 παιδια των 2 κολλητων φιλεναδων μου (φιλες απο 3 χρονων με τη μια, απο 12 χρονων με την αλλη), ηθελα καποια ακομα για ανθρωπους εδω. Μια σταση πριν να κατεβω, το λεωφορειο σταματα αποτομα, πετιομαστε μπροστα στα καθισματα. Σε 3 λεπτα ειμαι γονατισμενη στην ακρη της Oxford street, διπλα μου αλλες 2 κυριες (ειναι μου λενε νοσοκομες), και ενας νεαρος καθισμενος στο δρομο που κρατα το κεφαλι της 20χρονης κοπελλας που χτυπησε το λεωφορειο μας. Αυτη κανει σπασμους, τη γυρναμε στο recovery position (φοβαμαι μηπως χτυπησε τη σπονδυλικη της στηλη και της κανουμε κι αλλη ζημια), σε 3-4 λεπτα αρχιζει να ανακτα τις αισθησεις της, της ζηταω να ανοιξει τα ματια της, προσπαθει (τα βλεφαρα της ειναι μελανιασμενα, εχει αιμα στη μυτη, σκεφτομαι πως εκανε καταγμα και στα ηθμοειδη), της ζητω να μου σφιξει το δαχτυλο με το χερι της, το κανει, κουναει λιγο τα ποδια της. Εχουν ερθει σε dt 2 αστυνομικοι και φτανει και ενας τυπος των πρωτων βοηθειων. Φευγω. (Ολο το Σ/Κ αναρωτιεμαι αν η κοπελλα κατεβηκε κι αυτη να αγορασει δωρα, αν ετρεξε στο δρομο γιατι ηταν πιεσμενη απο τη δουλεια της, αν ειχε μετα να παει σε παρτυ, και πως θα περασει αυτα τα Χριστουγεννα). Συνερχομαι, παιορνω τηλ το **νο, παιρνω τα δωρα μου, χαμογελαω σε οποιον με εξυπηρετει, δινω τη σειρα μου αγογγυστα. The important things in life is life.
Χτες το βραδυ με πηραν η Μα και ο Πα να παμε στο σπτι της Α και του L, ενα μικρο παρτυ για τα Χριστουγεννα. Φορεσα το μαυρο φορεμα με τα μεγαλα τετραγωνα μαυρα sequins που ειναι κλειστο μπροστα αλλα εχει ανοιχτη ολοκληρη την πλατη, μαυρο διαφανο καλτσον με ραφη, ψηλα τακουνια, σκουρο κραγιον. Η διαδρομη απο το Angel στο Earl's Court ηταν σχεδον ολη χριστουγεννιατικα φωταγωγημενη, ειχε πολυ κινηση, λεγαμε αστεια μεχρι να φτασουμε, εδωσα στη Μα το δωρο της γαι τα γενεθλια της (στις 30.12, αλλα να παει να το αλλαξει αν θελει πριν τις εκπτωσεις), καθαριζα συνεχεια το παραθυρο που αχνιζε απο το κρυο, να βλεπω εξω τη φωτισμενη πολη. Η Α και ο L ειχαν στειλει τα παιδια στο σπιτι της nanny, ειχαν εναν πλουσιο μπουφε (τα μισα αγορασμενα απο το delicatessen του Harrods, η Α που ειναι πλαστικος εκανε ιατρειο μεχρι αργα το μεσημερι του Σαβατου). Ηταν ομορφα. Κυτουσα τα προσωπα των παρευρισκομενων, καλοφτιαγμενα, μορφωμενα, καλλιεργημενα ατομα. Ο καθενας μας με τα προσωπικα του ζορια και αγωνες, οι 9 απο τους 10 παρευρισκομενους δουλευουμε, και για τους 4-5 που ξερω πιο καλα, δουλευουμε με εξουθενωτικα ωραρια, τιποτα δε βρηκαμε ετοιμο, εμεις φτιαξαμε εδω οτι εχουμε και χαιρομαστε. Αλλα κανενα προσωπο δεν ειχε εκφραση απογοητευσης, resentment, ματαιωσης η απελπισιας. Τους εδω ορους του παιχνιδιου τους επιλεξαμε, τους αποδεχομαστε, ξερουμε οτι εχουμε κι αλλες επιλογες, εχουμε πιστη σε καποιους θεσμους, η την πεποιθηση οτι μπορουμε καποια πραγματα να τα αλλαξουμε, εχουμε ονειρα και ελπιδα. Με αυτην κυριως την εννοια, ειμαστε privileged.
Γυρισαμε, ιδια διαδρομη, στις 1 η ωρα, ειχε παλι πολυ κινηση (με τη Μα κυτουσαμε την κινηση με απορια, ακομα και τα Σ/Κ εμεις κοιμομαστε απο τις 10-11, σπανιοτατα βγαινουμε, αναρωτιομαστε εμεις που ζουμε, σιγουρα σε αλλη διασταση, αποφασισαμε). Εξω απο το Harrods ο δρομος κλειστος, αλλαζανε νομιζω τη διακοσμηση στην προσοψη του κτιριου, οι πολυ ομορφες χριστουγεννιατικες βιτρινες στο Harvey Nicholls που ηθελα να ξαναχαζεψω στην επιστροφη ειχαν τα φωτα σβηστα, αναρωτηθηκαμε αν το κανανε για οικονομια. Στις 2 το πρωι η Μα μου εστειλε μηνυμα οτι της αρεσε πολυ το δωρο της και με αγαπα πολυ. Σημερα ξυπνησα στις 10, πηρα ενα ζευγαρι γουνινες μποτες και ακομα ενα ψιλοβαβαβουμ/ψιλοχαλαρο φορεμα. Δε χειριζομαι καλα τις συναισθηματικες μου αναγκες και τις ανασφαλειες μου αυτον τον καιρο, και παραξοδευω. Θα κατεληγα αυτο το παραληρηματικο ποστ με τη συνηθισμενη μου επωδο - φοβαμαι!- αλλα η αληθεια ειναι οτι ο φοβος σχεδον παντα στο τελος εμενα με κινητοποιει, και ειναι πιο ειλικρινες να καταληξω με αυτο που ειναι το πιο κυριαρχο συναισθημα μεσα μου αυτη την εποχη: Ελπιζω.
Sunday, 28 November 2010
Sunday, 21 November 2010
stir up Sunday
"Today is traditionally the day to make your Christmas pudding!"
......
Ηρθε στο τελος μιας πολυ δυσκολης, πιεστικης εβδομαδας. Αλλα το βραδυ της Πεμπτης οταν εφτασε, το σπιτι μυριζε φρεσκοψημενη παστα φλωρα με μουρα . Του αρεσε πολυ το γλυκο, βρηκε πως εφτιαξα πολυ ομορφα το χριστουγεννιατικο δεντρακι μου. Του ελειψα νομιζω. :-)
Μιση ωρα αφοτου εφτασε πηραμε ταξι για το Loungelover, να βρουμε τον Ε, που ειχε ερθει απο Κινα και θα πετουσε την επομενη μερα Λωζανη.
- I wonder if our friend is already in there, ειπα στην υποδοχη.
- What does he look like?
- He is a tall big guy.
Οχι, δεν ηταν εκει, αλλα μολις εφτασε τον εφεραν με σιγουρια στο τραπεζι μας.
Πληθωρικος, κοφτερα πανεξυπνος και μεγαλοπρεπης , ο Ε ειναι απο τους φιλους του **νου που ακομα ελαχιστα γνωριζω, αλλα διαισθανομαι οτι θα επελεγα να τον κανω δικο μου, κοντινο φιλο. Η κουβεντα καλυψε γεωγραφικα το μεγαλυτερο τμημα της υδρογειου. Ο Ε ταξιδευει για τη δουλεια του σε ολο τον κοσμο, και η ματια του ειναι διορατικη για τα κοινωνικοπολιτικα τεκταινομενα. Ξεχασα να νυσταξω. Στις 12 σταματησανε να σερβιρουνε ποτα, φυγαμε στις 12.30.
.................
Δειπνο για τρεις, στο Yauatcha Παρασκευη βραδυ. Καθαρισαμε 6 καλαθακια dim sum, 1 fried rice, μια σουπα (για το **νο), 3 μπουκαλια σακε και 1 επιδορπιο μεσα σε λιγοτερο απο 1 ωρα. Πεινουσαμε, τα πιατα ερχοντουσαν γρηγορα, τρωγαμε γρηγορα, μιλουσαμε γρηγορα - the London dinner experience , I guess. Καλαισθητο περιβαλλον,trendy κοσμος, ιδιαιτερα ευγεστο φαγητο, ειχε σε ολα δικιο ο Π . (Ευτυχως για τους επισκεπτες μου, μπορει εγω να μην πολυβγαινω στο Λονδινο, αλλα εχω φιλους που μου κανουνε τις καλυτερες προτασεις).
Βολτα μετα οι δυο μας στη φωταγωγημενη πολη, η Δε προφασιστηκε κουραση η γλυκεια μου, για να μας αφησει μονους μας. Τα στολιδια στους δρομους ειναι τα περσινα, αλλα μου φανηκαν πανεμορφα.
....................
Το οδοιπορικο του Σαβατου ξεκινησε με βολτα στο Spitafields που πρωινιατικα ηταν αδειο. Το παζαρι ειναι την Κυριακη, αλλα μπηκαμε σε ενα μαγαζακι που αγαπαω και πηρε ομορφα δωρακια. Στη Brick Lane που μου θυμιζει Βερολινο, εψαξα κατι μαγαζια στην Cheshire street. Ιδιαιτερα, χειροποιητα αντικειμενα, και αρτιστικοι χωροι, ειτε σπαρτιατικα λιτοι, ειτε εκκεντρικα υπερφωρτωμενοι. Χαζεψαμε ενα πολυεθνικο food court που ηταν ακομα νωρις για να τιμησουμε. Οι μυρωδιες μας σπασανε τη μυτη, αλλα πιο πολυ ζηλεψα το mulled wine που ακομα δεν ηταν ετοιμο να δοκιμασουμε. Το tea house διπλα σε κατι stalls που δεν καθησαμε ειχε ετεροκλητες, φθαρμενες, βελουδινες πολυθρονες, γυμνο δαπεδο, θεατρικα ντυμενη πελατεια, και κατι καιηκ που τα διαφημιζανε για βιολογικα και φαινοντουσαν απαιχτα.
Με tube στη Bond Street, στο υπογειο του Selfridges. Ο **νος πηρε ακομα 1-2 δωρακια, εγω τσεκαρα ξανα αλλα δεν πηρα χριστουγεννιατικα στολιδια. Με τα ποδια στην Conduit Street,ενα γρηγορο μεσημεριανο με σουσι στο Itsu κατω απο τη Vogue.
Χαζεμα στο Liberty, και μετα Carnaby street. Διαλεξαμε μαζι ακομα μερικα δωρακια στο πολυχρωμο Pylones, βγαινοντας το μονο που ελειπε του **νου ηταν το ασπροκοκκινο σκουφι για να κανει πειστικα τον Αη Βασιλη.
Με τα ποδια στα δρομακια του Soho. Χαζευουμε μαζι με αλλους εναν ημιγυμνος μαυρομε αγιοβασιλιτικο σκουφι , bumfloss slip, μαυρες πανυψηλες Louboutin και τα πιο καλιγραμμα και θηλυκα ποδια που εχω δει σε ανδρα η σε γυναικα, που περιδιαβαινει το δρομο, τουρλωνοντας με ναζι τις καμπυλες του, για εναν Ιταλο φωτογραφο. Η ατμοσφαιρα ειναι γιορτινη, ο κοσμος ξεχυλιζει τα μπαρ και τα εστιατορια, το μερος εχει πολλη ζωη. Εχω αρχισει να κουραζομαι, ο **νος ρουφαει την ενεργεια του χωρου, οχι, δεν ειναι ακομα κουρασμενος.
Στην κεντρικη πλατεια του Covent garden σταματαμε να ακουσουμε 5 υπαιθριους μουσικους να παιζουν τις 4 εποχες του Vivaldi. Παιρνουμε μετα απο ωρα το 38 για Islington. Περπαταμε στη High Street απο το Islington Green μεχρι το Islington Town Hall. Ενθουσιαζεται με το Almeida, με τα μαγαζακια που συνανταμε στο δρομο, παιρνουμε ακομα ενα πολυ ιδιαιτερο δωρο, για την κολλητη του, τσεκαρει που θα παμε να καθησουμε αμα ξαναρθει Λονδινο. Ανεφοδιαζομαστε στο Otttolengui. Καταληγουμε στο σπιτι. Κοκκινο κρασι, τυρια,chorizo και σαλατες, και τα φωτακια στο χριστουγεννιατικο δεντρο να αναβοσβηνουν.
.................
Το πρωι φευγει αφου μου υποσχεθει οτι μολις με παραλαβει απο το αεροδρομιο τα Χριστουγεννα στην Αθηνα, θα παμε μαζι να αγορασουμε τα κλαδια που θα στολισω σπιτι του το ιδιο βρδυ, ενω αυτος θα βλεπει το ποδοσφαιρο.
......
Ηρθε στο τελος μιας πολυ δυσκολης, πιεστικης εβδομαδας. Αλλα το βραδυ της Πεμπτης οταν εφτασε, το σπιτι μυριζε φρεσκοψημενη παστα φλωρα με μουρα . Του αρεσε πολυ το γλυκο, βρηκε πως εφτιαξα πολυ ομορφα το χριστουγεννιατικο δεντρακι μου. Του ελειψα νομιζω. :-)
Μιση ωρα αφοτου εφτασε πηραμε ταξι για το Loungelover, να βρουμε τον Ε, που ειχε ερθει απο Κινα και θα πετουσε την επομενη μερα Λωζανη.
- I wonder if our friend is already in there, ειπα στην υποδοχη.
- What does he look like?
- He is a tall big guy.
Οχι, δεν ηταν εκει, αλλα μολις εφτασε τον εφεραν με σιγουρια στο τραπεζι μας.
Πληθωρικος, κοφτερα πανεξυπνος και μεγαλοπρεπης , ο Ε ειναι απο τους φιλους του **νου που ακομα ελαχιστα γνωριζω, αλλα διαισθανομαι οτι θα επελεγα να τον κανω δικο μου, κοντινο φιλο. Η κουβεντα καλυψε γεωγραφικα το μεγαλυτερο τμημα της υδρογειου. Ο Ε ταξιδευει για τη δουλεια του σε ολο τον κοσμο, και η ματια του ειναι διορατικη για τα κοινωνικοπολιτικα τεκταινομενα. Ξεχασα να νυσταξω. Στις 12 σταματησανε να σερβιρουνε ποτα, φυγαμε στις 12.30.
.................
Δειπνο για τρεις, στο Yauatcha Παρασκευη βραδυ. Καθαρισαμε 6 καλαθακια dim sum, 1 fried rice, μια σουπα (για το **νο), 3 μπουκαλια σακε και 1 επιδορπιο μεσα σε λιγοτερο απο 1 ωρα. Πεινουσαμε, τα πιατα ερχοντουσαν γρηγορα, τρωγαμε γρηγορα, μιλουσαμε γρηγορα - the London dinner experience , I guess. Καλαισθητο περιβαλλον,trendy κοσμος, ιδιαιτερα ευγεστο φαγητο, ειχε σε ολα δικιο ο Π . (Ευτυχως για τους επισκεπτες μου, μπορει εγω να μην πολυβγαινω στο Λονδινο, αλλα εχω φιλους που μου κανουνε τις καλυτερες προτασεις).
Βολτα μετα οι δυο μας στη φωταγωγημενη πολη, η Δε προφασιστηκε κουραση η γλυκεια μου, για να μας αφησει μονους μας. Τα στολιδια στους δρομους ειναι τα περσινα, αλλα μου φανηκαν πανεμορφα.
....................
Το οδοιπορικο του Σαβατου ξεκινησε με βολτα στο Spitafields που πρωινιατικα ηταν αδειο. Το παζαρι ειναι την Κυριακη, αλλα μπηκαμε σε ενα μαγαζακι που αγαπαω και πηρε ομορφα δωρακια. Στη Brick Lane που μου θυμιζει Βερολινο, εψαξα κατι μαγαζια στην Cheshire street. Ιδιαιτερα, χειροποιητα αντικειμενα, και αρτιστικοι χωροι, ειτε σπαρτιατικα λιτοι, ειτε εκκεντρικα υπερφωρτωμενοι. Χαζεψαμε ενα πολυεθνικο food court που ηταν ακομα νωρις για να τιμησουμε. Οι μυρωδιες μας σπασανε τη μυτη, αλλα πιο πολυ ζηλεψα το mulled wine που ακομα δεν ηταν ετοιμο να δοκιμασουμε. Το tea house διπλα σε κατι stalls που δεν καθησαμε ειχε ετεροκλητες, φθαρμενες, βελουδινες πολυθρονες, γυμνο δαπεδο, θεατρικα ντυμενη πελατεια, και κατι καιηκ που τα διαφημιζανε για βιολογικα και φαινοντουσαν απαιχτα.
Με tube στη Bond Street, στο υπογειο του Selfridges. Ο **νος πηρε ακομα 1-2 δωρακια, εγω τσεκαρα ξανα αλλα δεν πηρα χριστουγεννιατικα στολιδια. Με τα ποδια στην Conduit Street,ενα γρηγορο μεσημεριανο με σουσι στο Itsu κατω απο τη Vogue.
Χαζεμα στο Liberty, και μετα Carnaby street. Διαλεξαμε μαζι ακομα μερικα δωρακια στο πολυχρωμο Pylones, βγαινοντας το μονο που ελειπε του **νου ηταν το ασπροκοκκινο σκουφι για να κανει πειστικα τον Αη Βασιλη.
Με τα ποδια στα δρομακια του Soho. Χαζευουμε μαζι με αλλους εναν ημιγυμνος μαυρομε αγιοβασιλιτικο σκουφι , bumfloss slip, μαυρες πανυψηλες Louboutin και τα πιο καλιγραμμα και θηλυκα ποδια που εχω δει σε ανδρα η σε γυναικα, που περιδιαβαινει το δρομο, τουρλωνοντας με ναζι τις καμπυλες του, για εναν Ιταλο φωτογραφο. Η ατμοσφαιρα ειναι γιορτινη, ο κοσμος ξεχυλιζει τα μπαρ και τα εστιατορια, το μερος εχει πολλη ζωη. Εχω αρχισει να κουραζομαι, ο **νος ρουφαει την ενεργεια του χωρου, οχι, δεν ειναι ακομα κουρασμενος.
Στην κεντρικη πλατεια του Covent garden σταματαμε να ακουσουμε 5 υπαιθριους μουσικους να παιζουν τις 4 εποχες του Vivaldi. Παιρνουμε μετα απο ωρα το 38 για Islington. Περπαταμε στη High Street απο το Islington Green μεχρι το Islington Town Hall. Ενθουσιαζεται με το Almeida, με τα μαγαζακια που συνανταμε στο δρομο, παιρνουμε ακομα ενα πολυ ιδιαιτερο δωρο, για την κολλητη του, τσεκαρει που θα παμε να καθησουμε αμα ξαναρθει Λονδινο. Ανεφοδιαζομαστε στο Otttolengui. Καταληγουμε στο σπιτι. Κοκκινο κρασι, τυρια,chorizo και σαλατες, και τα φωτακια στο χριστουγεννιατικο δεντρο να αναβοσβηνουν.
.................
Το πρωι φευγει αφου μου υποσχεθει οτι μολις με παραλαβει απο το αεροδρομιο τα Χριστουγεννα στην Αθηνα, θα παμε μαζι να αγορασουμε τα κλαδια που θα στολισω σπιτι του το ιδιο βρδυ, ενω αυτος θα βλεπει το ποδοσφαιρο.
Thursday, 18 November 2010
Xmas countdown
επαναλαμβανομαι, το ξερω, αλλα δε βρηκα τπτ που να μου αρεσει οσο τα twisted willows για στολισμα στο σπιτι μου
η συλλογη μου με τα χρωματιστα κουτια, αυξανεται και πληθυνεται
(δε φαινεται καλα γμτ) στολισα και τα υφασματινα λουλουδια μου με φωτακια και 2-3 στολιδια - θα παω αυριο να βρω μερικα ακομα πουλακια και πεταλουδιτσες ν αβαλω επανω.... και θα ειμαι σχεδον ετοιμη!
:-)
Wednesday, 17 November 2010
Ελλας θα πει?
...αλλοιμονο?
Τα σχολια δικα σας.
( seen in Huffington post
http://www.huffingtonpost.com/2010/11/14/10-centuries-in-5-minutes-video-europe-map-history-_n_783309.html
downloaded from youtube)
(I am soooo depressed :-(
Monday, 15 November 2010
excommunicado@f*ckbook.com
Αυτη τη στιγμη, εχω 4 κυρια email δουλειας, τα οποια χρησιμοποιω (δλδ τσεκαρω τουλαχιστον 10 φορες ημερησιως το καθενα), συν ενα προσωπικο με ψευδωνυμο συν αλλο ενα προσωπικο με ψευδωνυμο που τοχω να βρισκεται, συν αλλο ενα στο κανονικο μου ονομα που ποτε δε χρησιμοποιησα (ηρθε με τη συνδεση τηλεφωνου), συν αλλα δυο δουλειας που ποτε δε χρησιμοποιησα (αλλα καποιοι με ψαχνουν σε αυτα).
Εχω, επισης, i-phone, ενα ακομα κινητο για την Ελλαδα, λογαριασμο με ψευτικο ονομα στο f*ckbook (ναι, μονο για να τσεκαρω, οχι, δεν εχω κανει φιλους, ναι, εχω στειλει μηνυματα) 2 λογαριασμους στο skype, και το παρον blog/αυτολογοκριμενο ημερολογιο.
Σιγουρα ομως δεν εχω τοσο πολλα πραγματα να πω που να εξαντλησω ολα αυτα τα μεσα. Περναω ενα πολυ μεγαλο μερος του χρονου μου να κανω delete αχρηστα mail. Καποιες φορες εκνευριζομαι με mail φιλων - λαμβανω πανω απο 100 την ημερα, προτιμω χιλιες φορες να μου τηλεφωνουν. Τα sms μου περιοριζονται η σε απολυτως επαγγελματικα, σε καποιες αναγκαιες οδηγιες/διευθυνσεις, η σε απολυτως προσωπικα. Δεν εχω κρατησει κανενα sms και κανενα mail που εχω παρει η στειλει, να μου θυμιζει οτιδηποτε η οποιονδηποτε.
Με συγκινει βεβαια η σκεψη οτι γραφοντας εδω, διαβαζοντας, εχοντας το i-phone μαζι μου κουβαλαω παντου μαζι μου το μικρο-μεγαλο-προσωπικο κοινωνικο μου πλεγμα. (Κ ακριβως αυτη τη στιγμη που γραφω, ηρθε επιβεβαιωτικα sms απο πολυ αγαπημενο προσωπο. καλως τον, και τα φιλια μου αμα το δεις στον Σαββα! ;-p ). Αλλα δεν μπορω να μη σκεφτομαι. Τοσο πολλα εξελιγμενα μεσα επικοινωνιας, τοσο ολοενα και πιο ευκολο να κοινοποιησεις αυτο που θες να πεις. Αλλα κανενα βελτιωμενο εγχειριδιο να σου μαθει με ευκολια να βρεις τι ακριβως θες να πεις και γιατι θες να το πεις, και πως να το πεις καλυτερα.
Το θεωρω απολυτα ειρωνικο οτι ο δημιουργος ενος απο τα μεγαλυτερα συστηματα επικοινωνιας των ημερων μας, και εξαγγελτης ενος "βελτιωμενου" συστηματος μηνυματοδοτησης σημερα, ειναι ενα ατομο με περιορισμενες μαλλον επικοινωνιακες δυνατοτητες ο ιδιος -εννοω ουσιαστικης επικοινωνια με τους γυρω του.
Over and out, i'm logging out. goodnight guys.
Εχω, επισης, i-phone, ενα ακομα κινητο για την Ελλαδα, λογαριασμο με ψευτικο ονομα στο f*ckbook (ναι, μονο για να τσεκαρω, οχι, δεν εχω κανει φιλους, ναι, εχω στειλει μηνυματα) 2 λογαριασμους στο skype, και το παρον blog/αυτολογοκριμενο ημερολογιο.
Σιγουρα ομως δεν εχω τοσο πολλα πραγματα να πω που να εξαντλησω ολα αυτα τα μεσα. Περναω ενα πολυ μεγαλο μερος του χρονου μου να κανω delete αχρηστα mail. Καποιες φορες εκνευριζομαι με mail φιλων - λαμβανω πανω απο 100 την ημερα, προτιμω χιλιες φορες να μου τηλεφωνουν. Τα sms μου περιοριζονται η σε απολυτως επαγγελματικα, σε καποιες αναγκαιες οδηγιες/διευθυνσεις, η σε απολυτως προσωπικα. Δεν εχω κρατησει κανενα sms και κανενα mail που εχω παρει η στειλει, να μου θυμιζει οτιδηποτε η οποιονδηποτε.
Με συγκινει βεβαια η σκεψη οτι γραφοντας εδω, διαβαζοντας, εχοντας το i-phone μαζι μου κουβαλαω παντου μαζι μου το μικρο-μεγαλο-προσωπικο κοινωνικο μου πλεγμα. (Κ ακριβως αυτη τη στιγμη που γραφω, ηρθε επιβεβαιωτικα sms απο πολυ αγαπημενο προσωπο. καλως τον, και τα φιλια μου αμα το δεις στον Σαββα! ;-p ). Αλλα δεν μπορω να μη σκεφτομαι. Τοσο πολλα εξελιγμενα μεσα επικοινωνιας, τοσο ολοενα και πιο ευκολο να κοινοποιησεις αυτο που θες να πεις. Αλλα κανενα βελτιωμενο εγχειριδιο να σου μαθει με ευκολια να βρεις τι ακριβως θες να πεις και γιατι θες να το πεις, και πως να το πεις καλυτερα.
Το θεωρω απολυτα ειρωνικο οτι ο δημιουργος ενος απο τα μεγαλυτερα συστηματα επικοινωνιας των ημερων μας, και εξαγγελτης ενος "βελτιωμενου" συστηματος μηνυματοδοτησης σημερα, ειναι ενα ατομο με περιορισμενες μαλλον επικοινωνιακες δυνατοτητες ο ιδιος -εννοω ουσιαστικης επικοινωνια με τους γυρω του.
Over and out, i'm logging out. goodnight guys.
Friday, 12 November 2010
je suis κουρασμενη..
Γιατι το fatiguée μου βγαζει (για καποιο λογο) εικονα ηρωιδας του Maupassant, ενω το κουρασμενη μου κανει λιγοτερο ρομαντικο, ασε που στην πραγματικοτητα εννοω καταπονημενη.
Αμα σταματαω το τρεξιμο, με ρουφα η κουραση. Σημερα δεν εχω κουραγιο για τπτ. Απειρες ωρες υπνου, ονειρα με τα ματια ανοιχτα, χαζεμα σε ιντερνετ και περιοδικα. Πυζαμες (ασπρες με μαυρα αστερακια) και μαλακες μπαλλαρινες στα ποδια (οτι με ακουμπαει πρεπει να ειναι μαλακο). Καφεδες και αρωματικα τσαγια με το κιλο, μπισκοτακια με peanuts (εφαγα 5-6 μαζεμενα και τωρα ανακατευομαι). Ανεβαλα οτι μπορει να αναβληθει ως τη Δευτερα , αλλα θα πρεπει να το ετοιμασω αυριο και μεθαυριο.
Χτες και προχτες κατεβηκα κατω στα μαγαζια, Selfridges κ Harvey Nicks. Το Λονδινο ειναι παλι φωταγωγημενο για Χριστουγεννα, με τα περσινα στολιδια (ναι, και εδω υπαρχει κριση). Πηρα ενα κολλητο camel φορεμα-βαβαβουμ, που ταιριαζει με το βαθυ κοκκινο κραγιον μου και φωναζει - look at me. Eνα λευκο/γκρι t-shirt SportMax με στολιδια,που εχει ηδη τσακωθει με το βαθυκοκινο κραγιον μου , που του αφησε για τιμωρια ενα σημαδι στο ανοιγμα του λαιμου, αλλα θα τα παει νομιζω μια χαρα με το στενο τζην μου και τις μαυρες μποτες μου. Το t-shirt ψιθυριζει - who cares cara, life's too short. Πηρα επισης δυο ζευγαρια μαλακες, χρωματιστες μπαλλαρινες. Αυτες ευτυχως δεν λενε τιποτα, απλα μου αγκαλιαζουνε τις πατουσες. Τελος, πηρα και δυο κασκολοεσαρπες, μια αχνα μωβ, μια πορτοκαλοchaumon, αυτες ζουν τον ερωτα τους κρυμμενες στο συρταρι μου, αναρωτιεμαι μηπως να τις φοραω κα τις δυο μαζι, νομιζω θα στεναχωρεθουν αμα εστω και για λιγο τις χωρισω.
Ψαχνω παλι να βρω τα twisted willows που θα στολισω οπως παντα για Χριστουγεννα. Ο ανθοπωλης μου δεν εφερε ακομα, και σκεφτομαι να κατεβω Κυριακη στο Columbia Road flower market. Θα βρεχει βεβαια, και θα προτιμουσα να κανω τη βολτα με τον **νο το αλλο Σ/Κ, αλλα φευγει νωρις την Κυριακη και δεν θα προλαβουμε.
Ευτυχως, ερχονται Χριστουγεννα.
Tuesday, 9 November 2010
Το λουμπαγκο, ενα παρτυ, και οι ασκησεις ζεν μιας αναρχζοαυτονομης controlfreak.
-Μγρμφ..μεση..γρμφφ..
-μμμμμ...
Ειναι Σαβατο πρωι, ειμαι κατω απο το παπλωμα με το αυτι καπακωμενο με το μαξιλαρι , ο καλος μου παει διωρο κιολας που εχει σηκωθει. Προτιθεμαι να το μεσημεριασω διοτι νυσταζω τρελλα, και το χουζουρεμα το Σ/Κ ειναι δικαιωμα ιερο και απαραβατο. Ο καλος μου εχει μπει στο υπνοδωματιο και προσπαθει να μου πει κατι με σιγανη φωνη. Δεν ακουω τι λεει και τον αγνοω, ελπιζοντας οτι θα φυγει. Αλλα αυτος επιμενει.
-..μεση μου..μωρο μου..κουνηθω.
- Μμμμμμ????
- ΕΚΑΝΑ ΜΙΑ ΑΠΟΤΟΜΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΠΙΑΣΤΗΚΕ Η ΜΕΣΗ ΜΟΥ ΜΩΡΟ ΜΟΥ! ΠΟΝΑΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΙΝΗΘΩ!
Διαπιστωνω οτι τααντανακλαστικα της ιατρικης εφημεριας εξακολουθουν να ειναι ισχυρα. Σε χρονο dT εχω πεταχτει απο το κρεβατι, τον εχω βοηθησει να ξαπλωσει (κινειται μονοκοματος), τον πιεζω να δω που ποναει(την τυφλα μου απο ορθοπεδικα). Μετα απο μερικα απεγνωσμενα πλην ακαρπα τηλεφωνηματα σε φιλους που μενουν κοντα προς αναζητηση Voltaren, σαλπαρω για το κοντινοτερο εφημερευον φαρμακειο, ευτυχως στους 2 δρομους πιο κατω.Και αφου του δωσω τα χαπακια και του βαλω αλοιφες μπλαστρια και λοιπα γιατροσοφια, ο καλος μου ψιλοσυνερχεται, δηλαδη δεν ποναει υπερβολικα αμα ειναι ακινητος.
Και εκει αρχιζει ο δικος μου γολγοθας. Αχ, παλιοπλανητες αναδρομοι. Διοτι το βραδυ κανουμε ενα μικρο τραπεζι σε κολλητους του φιλους , για να γιορτασουμε τα επερχομενα γενεθλια του **νου. Εχουμε προσυμφωνησει οτι θα ειμαστε λιτοι και απεριττοι, με προμαγειρεμενα ειδη που απαιτουν ελαχιστη προετοιμασια, οι φιλοι θα περιοριστουν σε 5-6, και το σπιτι θα εχει προετοιμαστει απο την κυρια που καθαριζει για να δεχτει κοσμο. Αλλα οπως ειναι αναμενομενο, οι φιλοι μαζι με εμας εχουν φτασει αισιως τους 13. Τα φαγια θελουν ψησιμο/προετοιμασια/ στησιμο σε πιατελες. Και το κυριοτερο, το σπιτι ειναι μεν πεντακαθαρο, αλλα δεν ειναι καθολου ετοιμο να δεχτει κοσμο.
Ο καλος μου ειναι μαζωχτρας και απλωστρας. Και εχει καταφερει να γεμισει ολες τις δυνητικα επικαλυψιμες επιφανειες στα 123 τετραγωνικα του διαμερισματος του με πολυποικιλα ως επι το πλειστον καλογουστα μικρο/μεγαλοαντικειμενα, μπιμπελο, καρτες και φωτογραφιες. Που οταν πρωτομπηκα στο σπιτι του με ενθουσιασαν, γιατι μπορεις να τα χαζευεις με τις ωρες, και να φτιαχνεις ιστοριες για την πολυχρωμη και πολυταραχη ζωη του ιδιοκτητη τους. Αλλα πριν απο μια γιορτη - Hοuston, we gotta problem.
Στο επομενο διωρο εκανα ασκησεις υπερτατης υπεμονης - ο καλος μου να μου δινει εντολες για το που πρεπει να παει τι και με ποιον ακριβως τροπο και εγω να υπακουω διοτι αρρωστος ανθρωπος και δικο του το σπιτι, και να αντιστεκομαι σθεναρα στον πειρασμο να πεταξω τα παντα σε ενα δωματιο πισω απο μια κλειστη πορτα, να τον δεσω ακινητοποιημενο στο κρεβατι του να μη κουνιεται που ποναει και να το σκασω αλαλαζοντας για καφε προς Κολωνακι. Τυατοχρονα με επαναλαμβομενες ασκησεις αναπνοης και ομ εις τη νιοστη δυναμη, μεσα στο επομενο τριωρο εβαλα το κρεας στο φουρνο, εβρασα εκοψα και αλειψα πατατες, εκοψα και εστρωσα τυρια/κριτσινια/ψωμακια στις πιατελες, εστησα μπουφε με πιατοποτηρομαχαιροπηρουνα, τακτοποιησα ολο το σπιτι, βρηκα τασακια, εβαλα κρασια να παγωνουνε στο ψυγειο, λουστηκα, χτενιστηκα, βαφτηκα ντυθηκα, τον βοηθησα να βαλει τις καλτσες του (πονουσε) και τον εβαλα με το ζορι να παλουκωθει σε μια πολυθρονα. Και τον επεισα να παραμεινει ακινητος, διοτι παρα τον πονο του ειχε τον ακαθιστο, με τη φοβερα οτι αμα δεν με ακουσει , την επομενη μερα αμα μου παραπονιοτανε πως ποναει θα τον παρατουσα στη μοιρα του και θα πηγαινα στη μαμα μου.
Να μην το κουραζω, το παρτυ πηγε πολυ καλα. Εγω ετρεχα με πατινια πανω στα τακουνια μου, οι φιλοι ειχαν την ευκαιρια να απολαυσουν το υπερθεαμα "το αναρχοαυτονομο controlfreak σε πολλαπλους ρολους νοσοκομας/μαγειρισας/δουλας/γκομενας/ κυρας" (ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ miscasting, πιστεψτε με, δεν τοχω καθολου μα καθολου η επιστημονισα). Η κυρια συζητηση της βραδιας ηταν βεβαια πως ακριβως επηλθε το λουμπαγκο. Δηλωνω αθωα, διοτι αμα συνεβη εγω κοιμομουνα. Οι φιλοι του με ευχαριστησανε φευγοντας - αρτος μετα θεαματος γαρ, ασε τις ανεξαντλητες δυνατοτητες για δημιουργικο κουτσομπολιο. Οταν μειναμε μονοι, και αφου ξανατακτοποιησα και καθαρισα το σπιτι στο τσακ μπαμ (σιχαινομαι να ξυπναω το πρωι και να χρειαζεται να συμαζεψω)ο καλος μου μου ειπε πως ειμαι μια τελεια οικοδεσποινα -ειναι καλος ανθρωπος λεμε και οχι αχαριστος. Εγω παλι συνειδητοποιησα οτι οι ασκησεις ζεν που εκανα στη διαρκεια ολοκληρης της ημερας μαλλον λειτουργησαν.
Ο **νος κατοπιν μου προτεινε να επαναλαβουμε τη βραδια τα Χριστουγεννα. Απλα γρυλλισα για απαντηση. Αφου δεν τον επνιξα οταν μου το ειπε, well, it must be love.
-μμμμμ...
Ειναι Σαβατο πρωι, ειμαι κατω απο το παπλωμα με το αυτι καπακωμενο με το μαξιλαρι , ο καλος μου παει διωρο κιολας που εχει σηκωθει. Προτιθεμαι να το μεσημεριασω διοτι νυσταζω τρελλα, και το χουζουρεμα το Σ/Κ ειναι δικαιωμα ιερο και απαραβατο. Ο καλος μου εχει μπει στο υπνοδωματιο και προσπαθει να μου πει κατι με σιγανη φωνη. Δεν ακουω τι λεει και τον αγνοω, ελπιζοντας οτι θα φυγει. Αλλα αυτος επιμενει.
-..μεση μου..μωρο μου..κουνηθω.
- Μμμμμμ????
- ΕΚΑΝΑ ΜΙΑ ΑΠΟΤΟΜΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΠΙΑΣΤΗΚΕ Η ΜΕΣΗ ΜΟΥ ΜΩΡΟ ΜΟΥ! ΠΟΝΑΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΙΝΗΘΩ!
Διαπιστωνω οτι τααντανακλαστικα της ιατρικης εφημεριας εξακολουθουν να ειναι ισχυρα. Σε χρονο dT εχω πεταχτει απο το κρεβατι, τον εχω βοηθησει να ξαπλωσει (κινειται μονοκοματος), τον πιεζω να δω που ποναει(την τυφλα μου απο ορθοπεδικα). Μετα απο μερικα απεγνωσμενα πλην ακαρπα τηλεφωνηματα σε φιλους που μενουν κοντα προς αναζητηση Voltaren, σαλπαρω για το κοντινοτερο εφημερευον φαρμακειο, ευτυχως στους 2 δρομους πιο κατω.Και αφου του δωσω τα χαπακια και του βαλω αλοιφες μπλαστρια και λοιπα γιατροσοφια, ο καλος μου ψιλοσυνερχεται, δηλαδη δεν ποναει υπερβολικα αμα ειναι ακινητος.
Και εκει αρχιζει ο δικος μου γολγοθας. Αχ, παλιοπλανητες αναδρομοι. Διοτι το βραδυ κανουμε ενα μικρο τραπεζι σε κολλητους του φιλους , για να γιορτασουμε τα επερχομενα γενεθλια του **νου. Εχουμε προσυμφωνησει οτι θα ειμαστε λιτοι και απεριττοι, με προμαγειρεμενα ειδη που απαιτουν ελαχιστη προετοιμασια, οι φιλοι θα περιοριστουν σε 5-6, και το σπιτι θα εχει προετοιμαστει απο την κυρια που καθαριζει για να δεχτει κοσμο. Αλλα οπως ειναι αναμενομενο, οι φιλοι μαζι με εμας εχουν φτασει αισιως τους 13. Τα φαγια θελουν ψησιμο/προετοιμασια/ στησιμο σε πιατελες. Και το κυριοτερο, το σπιτι ειναι μεν πεντακαθαρο, αλλα δεν ειναι καθολου ετοιμο να δεχτει κοσμο.
Ο καλος μου ειναι μαζωχτρας και απλωστρας. Και εχει καταφερει να γεμισει ολες τις δυνητικα επικαλυψιμες επιφανειες στα 123 τετραγωνικα του διαμερισματος του με πολυποικιλα ως επι το πλειστον καλογουστα μικρο/μεγαλοαντικειμενα, μπιμπελο, καρτες και φωτογραφιες. Που οταν πρωτομπηκα στο σπιτι του με ενθουσιασαν, γιατι μπορεις να τα χαζευεις με τις ωρες, και να φτιαχνεις ιστοριες για την πολυχρωμη και πολυταραχη ζωη του ιδιοκτητη τους. Αλλα πριν απο μια γιορτη - Hοuston, we gotta problem.
Στο επομενο διωρο εκανα ασκησεις υπερτατης υπεμονης - ο καλος μου να μου δινει εντολες για το που πρεπει να παει τι και με ποιον ακριβως τροπο και εγω να υπακουω διοτι αρρωστος ανθρωπος και δικο του το σπιτι, και να αντιστεκομαι σθεναρα στον πειρασμο να πεταξω τα παντα σε ενα δωματιο πισω απο μια κλειστη πορτα, να τον δεσω ακινητοποιημενο στο κρεβατι του να μη κουνιεται που ποναει και να το σκασω αλαλαζοντας για καφε προς Κολωνακι. Τυατοχρονα με επαναλαμβομενες ασκησεις αναπνοης και ομ εις τη νιοστη δυναμη, μεσα στο επομενο τριωρο εβαλα το κρεας στο φουρνο, εβρασα εκοψα και αλειψα πατατες, εκοψα και εστρωσα τυρια/κριτσινια/ψωμακια στις πιατελες, εστησα μπουφε με πιατοποτηρομαχαιροπηρουνα, τακτοποιησα ολο το σπιτι, βρηκα τασακια, εβαλα κρασια να παγωνουνε στο ψυγειο, λουστηκα, χτενιστηκα, βαφτηκα ντυθηκα, τον βοηθησα να βαλει τις καλτσες του (πονουσε) και τον εβαλα με το ζορι να παλουκωθει σε μια πολυθρονα. Και τον επεισα να παραμεινει ακινητος, διοτι παρα τον πονο του ειχε τον ακαθιστο, με τη φοβερα οτι αμα δεν με ακουσει , την επομενη μερα αμα μου παραπονιοτανε πως ποναει θα τον παρατουσα στη μοιρα του και θα πηγαινα στη μαμα μου.
Να μην το κουραζω, το παρτυ πηγε πολυ καλα. Εγω ετρεχα με πατινια πανω στα τακουνια μου, οι φιλοι ειχαν την ευκαιρια να απολαυσουν το υπερθεαμα "το αναρχοαυτονομο controlfreak σε πολλαπλους ρολους νοσοκομας/μαγειρισας/δουλας/γκομενας/ κυρας" (ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ miscasting, πιστεψτε με, δεν τοχω καθολου μα καθολου η επιστημονισα). Η κυρια συζητηση της βραδιας ηταν βεβαια πως ακριβως επηλθε το λουμπαγκο. Δηλωνω αθωα, διοτι αμα συνεβη εγω κοιμομουνα. Οι φιλοι του με ευχαριστησανε φευγοντας - αρτος μετα θεαματος γαρ, ασε τις ανεξαντλητες δυνατοτητες για δημιουργικο κουτσομπολιο. Οταν μειναμε μονοι, και αφου ξανατακτοποιησα και καθαρισα το σπιτι στο τσακ μπαμ (σιχαινομαι να ξυπναω το πρωι και να χρειαζεται να συμαζεψω)ο καλος μου μου ειπε πως ειμαι μια τελεια οικοδεσποινα -ειναι καλος ανθρωπος λεμε και οχι αχαριστος. Εγω παλι συνειδητοποιησα οτι οι ασκησεις ζεν που εκανα στη διαρκεια ολοκληρης της ημερας μαλλον λειτουργησαν.
Ο **νος κατοπιν μου προτεινε να επαναλαβουμε τη βραδια τα Χριστουγεννα. Απλα γρυλλισα για απαντηση. Αφου δεν τον επνιξα οταν μου το ειπε, well, it must be love.
Subscribe to:
Posts (Atom)
