Ενα Σαββατο του Φλεβαρη

Στο Starbucks στη Marylebone, σημερα το μεσημερι, ο 2 1/2 χρονος Νικολας με κυττα καχυποπτα. Η μαμα του εχει παει στο ladies και εγω προσπαθω να τον κρατησω απασχολημενο μεχρι να γυρισει . "Τι ωραιο βιβλιο" "mine!" "να το δω? " "NO!" "ποιος σου το πηρε?" "Mummy!" - εχει αρχισει και μου χαμογελα, μου κανει ματακια και ναζακια, αλλα ειναι αυστηρα μονολεκτικος και αν. Γυρνα η μαμα του, σηκωνομαι να παω να φερω δευτερο γυρο καφεδες και τον ακουω "It's nice talking with D., Mummy!"

:-O :-)

......................................

Peanut cookies και love potion tea, χυμενη στον καναπε ανακλιντρο. Το τσαι εχει "jasmine silver needle white tea, whole rosebuds and orange flowers" και ειναι "exclusively blended for Selfridges" (blendsforforfriends.com). Τα ροζ μπουμπουκακια φαινονται αναμεσα στις βελονες του γιασεμιου στη διαφανη συσκευασια. Σκεφτομαι οτι αμα πιω πολυ ισως καταφερω να μυριζει ετσι απο μονο του το δερμα μου.

Νωρις το πρωι ορμησα στο food hall του Selfridges στα προθυρα κρισης πανικου. Kαταφερα να τελειωσω το τσαι που ειχα παρει μολις πριν 10 μερες, και φοβηθηκα οτι ισως δεν το ξαναβρισκα. Addiction. "Πειτε μου please please pretty please with sugar on top οτι θα συνεχισετε να το φερνετε εδω?Κι αμα το σταματησει η εταιρια? Εγω τι θα κανω!" (Μιλαμε για παρασταση). Ο ξανθουλης που προμοταρε το τσαι μαζι με μια κοπελλα (με λυπηθηκε, σκεφτομαι) μου δινει την καρτουλα του να του στειλω του ιδιου μελακι αμα δεν ξαναβρω. Καθησυχαζοντας με "I am the master tea blender & company owner." .............. (ποσο ρεζιλι πια?)

...............................................................

Τελειωσα το The Accidental Billionaires: Sex, Money, Betrayal and the Founding of Facebook του Ben Mezrich . Ενδιαφερον, αλλα γραμμενο σα φωτογραφικο ρεπορταζ. Ο κεντρικος ηρωας παρουσιαζεται αυτιστικα ιδιοφυης, το "s*x&money" που κινητοποιει τους γυρω του γι'αυτον ειναι μαλλον δευτερευον. Ηλπιζα οτι το βιβλιο θα ειναι κατι σαν το I am Charlotte Simmons του Tom Wolfe - δεν ειναι, στο τελος το διαβαζα διαγωνια. Εχω διπλα μου να αρχισω σε λιγο το Connected (the surprising power of our social networks and how they shape our lives) του Nicholas Christakis. Παρηγγειλα 2 ακομα στο amazon, A People's History of the United States: 1492-Present (Modern Classics) του Howard Zinn (tnx Tsal!) και το Eat, Pray, Love: One Woman's Search for Everything Across Italy, India and Indonesia της Elizabeth Gilbert - ενα new age οδοιπορικο μιας γκομενας μετα το διαζυγιο (χα!). Την αλλη βδομαδα στην Αθηνα ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ θα παρω ενα παραμυθι του Δημοκιδη. Δεν ειμαι σιγουρη αν ειμαι πολυπλευρη/πολυεδρικη, απλα σχιζιφρενης, η βιβλιοφαγικα (και μονο!) "ο καλος ο μυλος ολα τα αλεθει". Παντως, τυχον προτασεις για αλλα ενδιαφεροντα αναγνωσματα, ευπροσδεκτες και με ευγνωμοσυνη!

.............................................................

Η αγγλικη Vogue εχει αφιερωμα στον Alexandre de Betak, τον Fellini της πασαρελλας (η φωτο απο το σπιτι του). Αυτος στηνει τις πραγματικα ονειρικες παραστασεις για τις επιδειξεις μοδας μεγαλων οικων, με μια γερη δοση σουρεαλισμου, προσπαθωντας οπως δηλωνει να βρει μια γλωσσα αντιπροσωπευτικη για τον καθε οικο. Με γοητευει απιστευτα αυτου του ειδους η καλλιτεχνικη δημιουργια που καταναλωνεται τοσο συντομα χωρις να αφηνει χναρια. Οταν τον ρωτουν τι θα γινει αμα κατι δεν παει καλα με το show, απαντα - και λοιπον? 15 λεπτα δεν προκειται να αλλαξουν τη ροη του κοσμου.