Saturday 26 March 2011

springtime - τα ανθη της μανολιας


Μικρη, ονειρευομουνα ενα σπιτακι πετρινο, με σκεπη και φουγαρο, οπως το ζωγραφιζουνε μικρα παιδια. Με μια μπορντοκοκκινη βουκαμβιλια να αγκαλιαζει εναν τοιχο και να με ειδοποιοει με τα λουλουδια της καθε φορα που ερχεται η ανοιξη. Η μεγαλη Θεια μου (απο το μπαμπα) που μου εχει αδυναμια, γιατι ειμαι το μικρο και πιο γλυκο απο τα τρια ξαδερφακια, μου ειχε υποσχεθει να ερθει να μου φυτεψει μια, μολις βρω το σπιτι. Η μικρη Θεια Θουλιτα (απο τη μαμα ), που με λατρευει γιατι ειμαι το μονο της ανηψι, οταν το ακουγε χαμογελουσε περιφρονητικα. - Σιγα μη στη φυτεψει η Μαρικα,ελεγε, τι ξερει αυτη απο βουκαμβιλιες. Εγ θα σου την φυτεψω, για να ειναι μαγεμενη. Θα πιανει με τα λουλουδια της την χαρα, να ανθιζει μεσα στο σπιτι σου η ευτυχια.

Οταν μεγαλωσα, εφυγα απο την Ελλαδα, και ηρθα σε μια χωρα που οι βουκαμβιλιες, μαλλον, δεν ευδοκιμουν. Καλοβολος ανθρωπος, ευμεταβλητος ανθρωπος, δεν τοχω πολυ δυσκολο να αλλαζω τα ονειρα μου. Αισθανομαι οτι εχω περασει πολλες μεταμορφωσεις οσο μεγαλωνω (κι εχω να περασω κι αλλες περισσοτερες ακομα). Λιγοστα πια απο τα παλια μου ονειρα μου κανουν, εχω αποκτησει αλλα, φρεσκοτερα, καινουρια. Σε αυτην εδω την υδατινη χωρα, το ονειρο μου ειναι να βλεπω απο το παραθυρο μου μια ολανθιστη μανολια. Το εχω ερωτευθει με παθος αυτο το φυτο, αμα το κυτταω ανθισμενο νοιωθω ευτυχισμενη.


Δεν ξερω αν ειμαι τυχερος ανθρωπος, η αν επιλεγω να θεωρησω τον εαυτο μου τυχερο ανθρωπο (μαλλον το δευτερο βοηθα το πρωτο, αλλα και τ'αναποδο). Στο εδω σπιτι βλεπω απεναντι μου παρκο και καναλι - ενας τεραστιος λευκος γλαρος εκανε μολις τωρα ενα θεαματικοτατο σλαλομ στα νερα, αναρωτηθηκα αν ειχε σερφ στα ποδια του. Στο προηγουμενο σπιτι που ειχα εδω, εβλεπα απεναντι δεντρα, και την αρχη ενος παρκου. Αλλα και στα δυο σπιτια, στα 30-40 βηματα, με υποδεχοταν και με υποδεχεται ενα μεγαλο δεντρο, με χοντρα κλαδια, παχυ κορμο και επιβλητικες ριζες. Ενα δεντρο που συνηθως ειναι σχετικα γυμνο, που μονο το μεγεθος του μου τραβα το ματι, και που θελω καθε φορα να αγκαλιασω, ετσι στερεο και γερο που μοιαζει. Αλλα αυτο το δεντρο, αυτη την συγκεκριμενη εποχη ειναι οργιαστικα γεματο απο παχυφυλλα, μεγαλα, ολοστρογγυλα, τελεια λευκοροδινα λουλουδια. Απο τους πολυαγαπημενους μου ανθους μανολιας...

Και ναι, ειμαι ευτυχισμενη. Περασα μια βδομαδα με εξοντωτικους ρυθμους, ειμαι κλεισμενη μεσα ολο το Σ/Κ για να δουλεψω, μεχρι την αδεια μου σε 3 βδομαδες θα δουλευω σα σκυλι, με πολυ αγχος και πιεση, ισως χρειαστει να φερω δουλεια και στην Αθηνα. Γυρω μου υπαρχει αρρωστεια, σε πιο εξωτερικους κυκλους που εφαπτονται με τους δικους μου υπαρχει φτωχεια, σε ακομα πιο εξωτερικους κυκλους εχει πολεμο, αδικια, θανατο και δυστυχια. Αλλα η μανολια ειναι ολανθιστη, εξω απο το μπαλκονι μου ο ηλιος μπαινοβγαινει απο τα συνεφα, τα πουλακια στο παρκακι καθε μερα αρχιζουνε να κελαηδανε ολοενα κια πιο νωρις, η μερα μεγαλωνει, και ολα αυτα μου θυμιζουνε πως ειναι επιτελους ανοιξη. Πινω τον καφε μου, μισοξαπλωμενη στον καναπε ανακλιντρο γραφοντας αυτο εδω, μονη μου μεσα στο σπιτι-καταφυγιο μου. Μια στιγμη ανασας που ειναι αποκλειστικα δικη μου. Ειναι ανοιξη, η μανολια ειναι παλι ολανθιστη, κι εγω δεν μπορω παρα να αισθανομαι -εστω, στιγμιαια και παροδικα- ζωντανη κι ευτυχισμενη.

13 comments:

  1. Και αφού τα είπαμε και τηλεφωνικώς, να σου πω και εδώ μια καλημέρα..:-) Και πως η άνοιξη σε περιμένει στην Αθήνα με μπουκαμβίλιες, και μανόλιες και φίλους που σ΄αγαπάνε πολύ...:-) Φιλάκια!!!!!!

    ReplyDelete
  2. :-)) οσο παει και αυξανεται κι αλλο η αισιοδοξια μου! το περιμενω αμαν και πως το πασχα, ονειρευομαι βολτες στην ανοιξιατικη Αθηνα, αραγμα και καφεδες με φιλους στη λιακαδα. φιλακια καλο μου!

    ReplyDelete
  3. το διάβασα με ανακούφιση το post αυτό..
    νομίζω ότι είσαι καλά.
    έτσι δείχνεις κιόλας δηλαδή...
    να περνάς καλά και να προσέχεις!
    Το εννοώ!
    <3<3<3<3

    ReplyDelete
  4. pou eisai esy vre kalo mou? mou eleipses, grapse kati, e?
    :-***

    ReplyDelete
  5. Να, έτσι πρέπει να ξεκινάνε (σχεδόν, γιατί έχω ώρα που είμαι ξύπνια :) ) τα πρωινά της Κυριακής... Εγώ πάλι εδώ έχω αποκτήσει ένα θέμα με τις κερασιές...
    Πολλά πολλά ανοιξιάτικα φιλιά :***

    ps: Μην κοιτάς που δε σε προλαβαίνω και δεν έχω σχολιάσει σε όλα, όλα τα έχω διαβάσει, και τις μυρωδιές σου και τους άντρες σου και την Ιαπωνία σου :*

    ReplyDelete
  6. DG - :-)))! to kalytero kyriakatiko xypnhma mou ekanes! lew, pou einai auto to paidi pia, konteuei xronos na grapsei.. pasxa fantazomai tha ta poume apo konta sta patria edafh, e? :-***

    ReplyDelete
  7. Κι εγώ, κι εγώ σε διαβάζω φανατικά κι ας μην σχολιάζω.
    Αλλά με τις μανόλιες τί να σου πω; Χτύπησες φλέβα γιατί τις λατρεύω κι εγώ, τις αγαπώ πολύ γιατί είναι οργιαστικές ξεδιάντροπα όμορφες με το πλήθος των λουλουδιών τους!
    (και τις βουκαμβίλιες τις αγαπώ πολύ: δύο έχω στο μπαλκόνι)

    ReplyDelete
  8. Ιφιμεδεια - :-))) Τι καταπληκτικο μπαλκονι πρεπει να ειναι το δικο σου!
    Καλη εβδομαδα να εχοθμε ολοι μασ.

    ReplyDelete
  9. Donabella μου, οι θιβετιανες μανολιες της δευτερης φωτογραφιας στον κηπο μου θα ειναι ανοιχτεςστο φουλ μαλλον την επομενη εβδομαδα.Ειναι το στολιδι του κηπου μου αλλα δυστυχως η γιορτη κρατα μια εβδομαδα. Φετος για τεταρτη φορα θα τις φερω κι εγω. Ειναι πραγματικα ευτυχια να τις βλεπεις! Φιλια.

    ReplyDelete
  10. Το σπίτι δίπλα μας,εδώ στο Norfolk,λέγεται Magnolia για ευνόητους λόγους.Είναι όλα όσα περιγράφεις,να συμπληρώσω μόνο για το στρώμα από άσπρα-ροζ φύλλα ,όταν πέφτουν, που θυμίζει συννεφάκι πάνω στη γη!
    χχχ

    ReplyDelete
  11. Despoina - thymamai apo perysi tis photo pou anevases, tis latreuw!
    Marianna - teleia! to o,ti yparxei to spiti pou oneireuthka, kai oti mou grafei gia na pistopoihsei thn yparxh tou o anthrwpos pou to hairetai, mou dinei mia apisteuth aisthish aisiodoxias! :-)

    ReplyDelete
  12. Εύχομαι πάντα η άνοιξή σου να ευωδιάζει μανόλια και ταξίδι, ωραίες σκέψεις και πετάγματα πουλιώ, όπως αυτή εδώ που σε κάνει χαρούμενη και φέτος.
    Ωραία DonnaBella :)

    Theorema

    ReplyDelete
  13. kalhmera. shmera exw ligo periergh diathesh.. tha perasei. :-)

    ReplyDelete