Saturday 12 February 2011

καθρεφτες και επαναλαμβανομενες ιστοριες

Ειναι οπως οταν παιρνεις ενα καινουριο ρουχο. Ειναι ακριβο, καλης ποιοτητας, σε ομορφα εντονο χρωμα, ο σχεδιαστης αναγνωρισιμος. Στον καθρεφτη του καταστηματος βλεπεις ενα κολακευτικο αποτελεσμα επανω σου, οι πωλητριες σου λενε οτι σου παει, οτι ηταν φτιαγμενο για σενα, οι γυναικες γυρω σε κυτταν με καποια ζηλεια. Εχεις ψαξει για ωρες, νομιζες πως δεν θα βρεις κατι, πειθεσαι και το παιρνεις. Πας στο σπιτι ολο χαρα. Οταν το φορεσεις μπροστα στο δικο σου τον καθρεφτη, βλεπεις οτι ωραιο το χρωμα, αλλα αυτη η αποχρωση δεν ταιριαζει με το δερμα σου. Βλεπεις οτι ουτε στο σωμα σου στρωνει καλα, αλλου στενευει, αλλου σακουλιαζει. Βλεπεις οτι το συγκεκριμενο κοψιμο σου κανει λιγο παλιακο, εσυ εχεις συνηθισει σε πιο μοντερνες γραμμες. Σκεφτεσαι, αμα μαυρισεις λιγο, αμα βαλεις μαιηκ απ, το χρωμα ισως σου ερθει καλυτερα. Αμα λιγο το κοντυνεις/μακρυνεις/στενεψεις, αμα το μεταποιησεις, ισως λιγο αδυνατισεις, το ρουχο θα πεφτει καλυτερα. Πας στο μπανιο, βαφεσαι, αλλαζεις λιγο το μαλλι, φορας μια ζωνη, το σηκωνεις στη μεση. Ξανακυτταζεις στον καθρεφτη - και βλεπεις να σε κυτταζει αμηχανα μια αλλη. Το ρουχο αυτο απλα δεν ειναι για σενα. Ειναι ομορφο, αλλα η γραμμη του σε πνιγει αντι να σε αγκαλιαζει, σε φοραει το ρουχο αντι να το φορας εσυ. Πας στο καταστημα και το γυρνας πισω. Στεναχωριεσαι λιγο - τοσες ωρες ψαξιμο, παλι τπτ δε βρηκα, η πωλητρια σε στραβοκυτταζει, τοσος χαμος για τπτ. Φευγεις. Ανακουφισμενη - το ρουχο αυτο σε καποια αλλη θα ταιριαξει καλυτερα. Καποια στιγμη θα βρεις ισως κατι αλλο.

Χωρισα. Πριν δυο εβδομαδες. Με την απαραιτητη δραματικοτητα, και τετριμμενα κινηματογραφικο τροπο. Δειπνο στο Π-box, δακρυβρεχτη δηλωση οτι δεν εχει φτιαξει χωρο στη ζωη του για εμενα, πανω απο ενα επιδορπιο σοκολατας που δεν φαγωθηκε (ναι, η το ζεις το δραμα σου η αστο καλυτερα). Αποχωρηση με ταξι να κυτταμε κι οι δυο εξω απο το παραθυρο, εγω κλαιγοντας σιωπηλα αυτος ρουθουνιζοντας, στο σπιτι του οπου μαζεψα τα πραγματα μου και με πηγε στο ξενοδοχειο. Αναρωτηθηκε αν το ειχα αραγε κλεισει απο πριν, οχι του ειπα, δεν το περιμενα να γινει αυτο τη συγκεκριμενη στιγμη, κι ηταν αληθεια. το οτι ειχα καπως ετσι φυγει μαυρα μεσανυχτα απο εναν αλλο γκομενο καποια χρονια πριν δεν του το ειπα. Με βαριεμαι πολυ αμα επαναλαμβανομαι.

Τις επομενες μερες μεσα στη αετοφωλια - 9ος οροφος στο President - προσπαθουσα να καταλαβω. Τι ειναι αυτο που με κανει να μπαινω σε ρολους που δεν ειναι η αληθεια μου, αφου δεν το αντεχω. Μιλαμε ξανα στο τηλεφωνο, αυτος ανεπαισθητα στεναχωρημενος αλλα ψυχραιμος, επιχειρηματολογια και λογια χειριστικα. Δεν εχει μαθει να μιλα με ειλικρινεια με τις γυναικες του, προσπαθει να κουμανταρει, ανδρας παλιας κοπης. Παρα τη στεναχωρια μου, ευκολα αναγνωριζω τα λογια που ειπωνονται για να πατησουν τα κουμπια μου. Οταν βρισκομαι μετα με τον Κομποθτα - εχω ρηχο συναισθημα, του παραπονιεμαι, οχι με καθησυχαζει, ειχες φυγει εδω και μηνες, δεν ειναι αυτος ο ανθρωπος για εσενα. Ο Αλητακος μαζι μου πολυ γλυκος, για μια φορα επικεντρωμενος στην ιστορια μου και οχι στα δικα του, μετα δεν θελει να μ'αφησει να φυγω. Το μωρο μου λεει οτι ομορφυνα, οτι δεν θελει να ειμαι στεναχωρημενη, οτι μ'αγαπα.

Λιγες μερες μετα, στην πολη μου πια, η δουλεια συνεχιζεται απαιτητικη. Δεν με παιρνει να κρυφτω οπως αρχικα θελω κατω απο το παπλωμα, αλλα διαπιστωνω οτι ειναι ελαχιστη η στεναχωρια που αισθανομαι, πιο πολλη η ανακουφιση. Αναρωτιεμαι αν με αυτον θα γινουμε φιλοι - μου ειχε πει οτι ειμαι overqualified για αυτο τον ρολο σε ημι-ανυποπτη στιγμη- και νομιζω πως μαλλον οχι.

Ο καιρος ειναι εδω μουντος, αλλα η μερα εχει μεγαλωσει αρκετα- το διαπιστωνω οταν αρχιζω να ξυπναω παλι νωρις, απο το γκριζο ακομα φως του πρωινου που μπαινει απο τις χαραμαδες. Καποιες μερες βγαζει ηλιο. Ειναι πολυ εντονη η αισθηση, ερχεται αμετακλητα η ανοιξη.

24 comments:

  1. Τελικά υπάρχουν κι άνθρωποι που χωρίζουν "φυσιολογικά" κι "αναμενόμενα"... ΟΚ...

    ReplyDelete
  2. Η άνοιξη έρχεται έτσι κι αλλιώς και εσύ με το σώμα που έχεις θα βρεις εύκολα γκαρτναρόμπα ολόκληρη.. Χαίρομαι που είσαι καλά.. Φιλιά και περιμένω να πάμε για καφέ.. Εκεί ή εδώ..:-)))

    ReplyDelete
  3. Γλυκό μου κορίτσι! Αφου εκατσες και τα εγραψες όλα, και τα μοιραστηκες, θα είναι και μια σχετική ανακούφιση. Παρηγοριες δε μ´ αρέσει να γράφω, χαλάρωσε, ηρεμησε και κανε ενα ξεκίνημα χωριςγ προγραμμα χωρίς προδιαγραφές. Έχω την εικόνα σου εκείνο το βράδυ, εύκολο πια για μένα να σε ζωγραφισω. Σε ενα συμφωνώ προς το παρόν, έρχεται αμετάκλητα η άνοιξη. Σε φιλω!

    ReplyDelete
  4. Μμμ κι εγώ που κατά βάθος έλεγα ότι είσαι τόσο ευτυχής που για τούτο δεν θα ξαναγυρίσεις να ξαναγράψεις. Τέλος πάντων, γλύφουμε τις πληγές μας και πάμε παρακάτω σε άλλα καλύτερα.

    ReplyDelete
  5. marco - ektimw ta quotation marks :-)
    fevis - kafe! k syntoma!
    despoinario - ouf, ta eipa k edw, vohtha na ta taktopoihsw k mesa mou. :-*
    ifimedeia - fantazomai k egw kata kairous tis zwes twn edw mesa filwn. proxwrame k (elpizw) mathainoume.. :-)

    ReplyDelete
  6. Or say that the end precedes the beginning,
    And the end and the beginning were always there
    Before the beginning and after the end.
    And all is always now. Words strain,
    Crack and sometimes break, under the burden,
    Under the tension, slip, slide, perish,
    Decay with imprecision, will not stay in place,
    Will not stay still.

    Burnt Norton

    What we call the beginning is often the end
    And to make and end is to make a beginning.
    The end is where we start from. And every phrase
    And sentence that is right (where every word is at home,
    Taking its place to support the others,
    The word neither diffident nor ostentatious,
    An easy commerce of the old and the new,
    The common word exact without vulgarity,
    The formal word precise but not pedantic,
    The complete consort dancing together)
    Every phrase and every sentence is an end and a beginning,
    Every poem an epitaph

    the dry salvages

    T.S. ELIOT

    ReplyDelete
  7. Ε ναι... Η σχετικότητα είναι κάτι που με χαρακτηρίζει, άλλωστε... :)))))

    ReplyDelete
  8. sourgelaki - s'agapaw :-)

    marco - logw epaggelmatos to xarakthristiko, h logw xarakthristikou to epaggelma? :-)

    ReplyDelete
  9. potatos potatis

    who knows?
    who cares?

    Θα μπορούσε να θεωτηθεί και ως work accident, αλλά έχουν περάσει τόσα χρόνια, που δεν θυμάμαι... :)

    ReplyDelete
  10. me ekanes na anarwththw ean pisteuw sta atyxhmata, alla - who cares. :-)

    ReplyDelete
  11. Σε αυτή την περίπτωση the one who cares is you... :)

    ReplyDelete
  12. Touchee. :-)
    pisteuw ston syndyasmo tyxhs k anagkaiothtas.auta. kalh evdomada.

    ReplyDelete
  13. Την τύχη μας την ορίζουμε μόνοι μας... Οι συγκυρίες είναι που διαμορφώνουν την αναγκαιότητα... Καλή εβδομάδα και σε σένα! :)

    ReplyDelete
  14. Εισαι overqualified για οποιο ρολο και να παιξεις και καλο ειναι να το ξερεις κι εσυ και το κοινο που απευθυνεσαι. Στο εχω ξαναπει η ατακα στο 1.02 εως 1.36 σου ταιριαζει απολυτα.
    http://www.youtube.com/watch?v=2Wl6vkE3HWU

    ReplyDelete
  15. oudeis anantikatastatos dear.
    mathainw tha sympesoume sto kleinon asty, k skeftomai na kanw k egw ena guest sto eortastiko programma pou diorganwnetai ep'eukaireia ths afixews sou :-)
    paw marylebone na piw kafe me aggelikoula k., ama eisai ekei konta se kana diwro rixe shma.

    ReplyDelete
  16. Το υποπτεύθηκα ή το διαισθάνθηκα, τέλος πάντων, όταν είδα την ταμπέλα "Sorry, we are closed"...
    Δεν θα πω τίποτε, γιατί δεν μπορώ να ξέρω τα πράγματα ούτε τα πριν ούτε τα κατά την διάρκεια ούτε τα μετά, τα τώρα, δηλαδή. Μερικές φορές, όμως, τα πράγματα γίνονται, απλώς γιατί έτσι πρέπει να γίνουν - έτστω κι αν δεν το καταλαβαίνουμε αυτό το πρέπει και τα γιατί του - κι είναι γι' αυτό καλό να ακολουθούμε το ένστικτο σε ζητήματα προσωπικά. Είναι συνήθως πιο αλάθητο από την λογική, στην οποία υπεισέρχονται κι άλλες εξωτερικές παράμετροι, που ελάχιστη σχέση με τον ψυχισμό μας ή τις πραγματικές ανάγκες μας, αυτές, που ούτε εμείς συνειδητοποιούμε πάντα.
    Η γεύση μπορεί τούτη την ώρα νάναι λίγο πικρή ακόμη στο στόμα, αλλά έχω εμπιστοσύνη στην δύναμή σου, θα πας παραπέρα, σίγουρα θα πας! Ό,τι καλύτερο σου εύχομαι - απλώς αυτό!
    ;-)

    ReplyDelete
  17. *ayto me to fws sto prwino parathuro me sygkinise.

    eisai polu glukia kai fainetai, apo xiliometra makrua kai mesw enos blog, opote... sta kalutera pou erxontai! pies ena krasaki kai gia mas, esu i geri krasi (me ton tono sto ''kra'')

    *wraio to prwto sxolio, ontws enai spanio stis meres mas...

    ReplyDelete
  18. asteroid - se euxaristw pragmatika kale mou! :-)
    F+M - :-))) blush! :-*

    ReplyDelete
  19. Prospathw na vrw kairo na sou grapsw ena mail ths prokophs, ws apanthsh sto mail sou alla kai s'auto to post, kai exw tosh douleia pou den ta exw kataferei.

    Etsi twra, stis 07h27 to prwi, panw apo ta dhmhtriaka mou, eipa na sou steilw ena fili kai mia agkalia akoma, na sou pw pws h paromoiwsh me to forema htan toso petyxhmenh pou de xreiazesai allo epixeirhma gia na yposthrikseis thn apofash sou, na sou pw pws ola, ma ola, me kapoio magiko tropo, pou twra mporei na mh fainetai oute ws idea, tha pane kala kai telos na sou pw pws se perimenoume me th D. gia na pioume kafe, opote vretheis ksana apo ta merh mas :)

    Se filw poly poly,

    E.

    ReplyDelete
  20. Great! kafedaki sto Parisi! prepei na kanw mia volta mou fainetai..:-)

    ReplyDelete
  21. Και οσονούπω έτοιμη για νέεεεεες περιπέτειες!!!

    Ο γλυκός ο άνθρωπος δεν βρίσκει εύκολα ρούχα, βλέπεις τα περισσότερα είναι "έτοιμα" ενώ εσύ θέλεις από μοδίστρα, ραμμένο πάνω σου. Keep searching :)

    (αυτό που επαναλαμβάνεσαι να το κοιτάξεις :P)

    ReplyDelete
  22. καπου εδω πρεπει να κερασω ολους εκλαιρακια!
    :-)

    ReplyDelete