Friday 29 October 2010

Επωδος - ΙΙΙ

Και παλι Αθηνα.
Οι μερες εχουν περασει, μου μενουνε μονο 2 ακομα Σαβατοκυριακα πριν να γυρισω. Εχω δει το μωρο μονο μια φορα, τον αλητακο αλλη μια, τον Κομποθτα δυο, τον ΦελιπΦελοπ μια, τη Βαρβαρα μια, την Δεσποινα καμια.
Στο σπιτι του **νου, το μπανιο εχει γεμισει απο τα καλλυντικα μου, σκεφτεται να παρει ενα καινουριο ραφι να τα συμαζευω,του γρινιαζω να βαλει ιντερνετ (θα πηγαινω αλλοιως να μενω στους γονεις μου, τον φοβεριζω). Ψωνιζω, μαγειρευω και τακτοποιω με την ανεση νοικοκυρας πια στην κουζινα του.
Το προτελευταιο Σ/Κ εχουμε εισιτηρια Μυτιληνη. Θελω να μεινουμε σπιτι, να χαλαρωσουμε, απο την παραλλη βδομαδα θα τρεχω μονη μου και θα μου λειπεις, κουραστηκα να γνωριζω τοσο κοσμο, του λεω. Στεναχωριεται, σκεφτεται πως να ακυρωσουμε τα εισιτηρια. Η κυρια που του καθαριζει μου λεει πως οι φιλοι του αυτοι ειναι απο τους πιο παλιους, μαζι μεγαλωσανε, μας περιμενουνε πως και πως. Ο φιλος του εχει κανει μια μερα διακοπη σε ενα πολυ πιεσμενο προγραμμα για να μας δει που θα παμε. Μετανοιωνω, ντρεπομαι που ειμαι τοσο εγωιστρια, ετοιμαζω παλι τη βαλιτσα για να παμε - δεν εχω δει ποτε μου τη Μυτιληνη.
Το πρωι που ειναι να φυγουμε μας προλαβαινει μια αναχωρηση - η 88 χρονων μητερα της κολλητης του.
Αδειαζω τις βαλιτσες.
................................
Το Inception το ειδαμε στην Αθηναια μασουλωντας ξεροψημενα τυροπιτακια - το βρηκαμε οπτικα στυλιζαρισμενο, θεματικα και διεκπεραιωτικα απλοικο. Ο Τ εφυγε πριν τελειωσει η ταινια, εμεις μειναμε - μας παρελαβε μετα για διανομη κατ'οικον.
.............................
Σε ενα παρτυ σε ενα διαμερισμα στο Κολωνακι συνειδητοποιω οτι ζηλευω. Μιλαει με ενταση στην ομορφη κοπελλα απεναντι του, αυτη ανταποκρινεται. (Υποτιθεται οτι) την προοριζει για τον κολλητο του, που χωρισε προσφατα. Την προσκαλει να πανε ολοι μαζι σε μια εκδηλωση που θα γινει οταν εγω θα λειπω. Καποια στιγμη σηκωνομαι απο διπλα του και πηγαινω στην αλλη μερια του διαμερισματος.
Μου πιανει κουβεντα ενας νευρωδης 60ρης. Τα σηκωμενα ρεβερ , το διαφορετικο χρωμα παπουτσιων, ενα ασυνηθιστο τατουαζ σε ακομα πιο ασυνηθιστο σημειο, του δινουνε εικονα ενος Τεντεν επαναστατη. Η κοπελλα του ειναι μολις 23 χρονων, μου λεει πως παρολα αυτα, κλεισανε μαζι πανω απο 1 χρονο. Αρχιζει να μου εξηγει το μυστικο της επιτυχιας μιας πολυ επιτυχημενης τηλεοπτικης σειρας (του), οτι ο σκελετος της καθε ιστοριας εχει να κανει με αρχετυπα που κινητοποιουν σε ολους τις ιδιες εντονες συναισθηματικες αντιδρασεις. Ψιλοδιαφωνω, αλλα βρισκω ενδιαφεροντα αυτα που λεει. Τη σειρα τη χαζεψα αρκετα πρωινα αυτες τις μερες στην τηλεοραση, κι ας την σνομπαρω. Ο τροπος που την αποδομει με κανει να εκτιμησω την εξυπναδα του, αν και οχι απαραιτητα και το δημιουργημα του. Ο **νος ερχεται να με ψαξει σε μερικα λεπτα. Με πιανει διεκδικητικα απο τη μεση. Συνειδητοποιω οτι μαλλον με ζηλευει πιο πολυ απ'οτι εγω αυτον.
..............................
Τη μερα που φευγω, η διαθεση ειναι βαρεια.
.............................
Σε δυομιση εβδομαδες θα εχω ξαναγυρισει. Καφες το πρωι στο Πατρον με την Ευη, βολτα στο Κολωνακι, καφε με φιλους του, στον αδερφο του, τρωμε στο Altro με Θ*ακο και Λ*λαν, θα βρουμε τυχαια καποιους αλλους φιλους μου και αλλους δικους του, γυρναμε στο σπιτι αργα, ειμαι μες την καλη χαρα. Μου λειπει πολυ αυτη η κοινωνικοτητα στο Λονδινο, δεν εχω ουτε χρονο, ουτε κουραγιο, αλλα ουτε ειναι η ζωη εκει ετσι. Θα δουμε μαζι τα οπωροφορα της Αθηνας στο Αττικον. Χωμενοι στα κοκκινα καθισματα, κρατημενοι απο το χερι, χανομαστε μεσα στην ταινια, που δεν προσπαθει να μας κερδισει, και μας κερδιζει και για αυτον ακριβως τον λογο. Εχουμε χαιρετισει αρκετο κοσμο πριν, καποιους τους ξερω πια και εγω.
Αρχιζω να εχω την αισθηση πως ανηκω.
θα παμε μετα να φαμε σουβλακια στη Σκουφα, και μεχρι τις 2 στο παρτυ στο Ματαροα.

Θα ξαναφυγω.
(Δουλεια, Μαντσεστερ, δουλεια, Κρακοβια, δουλεια, δουλεια, πολλη δουλεια).
Θα τον ξαναβρω στην Πολη.
Θα ξαναφυγω.
..............
Η δουλεια ειναι πολλη και με ρουφαει- δυσκολα αποστασιοποιουμαι απο αρρωστους που εχουν αυξημενες αναγκες, απο τις αγωνιες των φοιτητων μου, ειμαι συνεχεια σε εγρηγορση να μη γινουν λαθη, στο τελος της ημερας αισθανομαι completely drained. Με ικανοποιει ομως, και την εχω ομως επιλεξει.
Η σχεση εξ αποστασεως επισης δεν ειναι ευκολη υποθεση, εκει που πλησιαζεσαι με τον αλλο ξαναφευγεις, η αποσταση μεγενθυνει παραπονα και ανασφαλειες που δεν θα εστεκαν ισως διαφορετικα. Αυτη ομως η σχεση με ικανοποιει και την εχω επιλεξει.
Δηλαδη, για να διατηρω τις ισορροπιες μου, εχω αναγκη να ξοδευομαι ενεργειακα και συναισθηματικα, να ερχομαι και να φευγω.
Τι δυσκολος ανθρωπος που ειμαι Θεε μου..
(Σαββατο πρωι, εχει ηλιο, δουλεψα flat out αυτη τη βδομαδα, πρεπει να δουλεψω και το Σ/Κ, ειμαι λιγο στις μαυρες μου αλλα αρχιζω να ανεβαινω..)

11 comments:

  1. Ευτυχώς που υπάρχουν και αυτοί οι καφέδες στο Patron γιατί θα είχα ξεχάσει πως είσαι με τόσο τρέξιμο..:-)))Πάντως, μου αρέσει που τελικά όλα καταφέρνεις να τα συνδιάζεις σούπερ.. Και την πίεση στην δουλειά, και τους φίλους και τον έρωτα..:-))) Φιλάκια φιλενάδα μου...
    υ.γ. Το ράφι για τα καλλυντικά στο μπάνιο να το βάλετε.. Ξέρω ακριβώς τι τραβάει ο ...νος..:-))

    ReplyDelete
  2. to teleutaio einai karfi gia ton arithmo twn kallyntikwn mou, e? :-)
    esena vre se eida pio polles fores ap'olous!
    filakia

    ReplyDelete
  3. emena pali maresoun oi mikres(mikres..panta) zilies kai poso thelktiko mporei nanai na thelei kapoios na eisai "diki" tou...

    opws maresei kai na uperaspizomaste tis epiloges mas...prwta apola giati einai olodikes mas
    :DD
    kalimeres

    ReplyDelete
  4. "Η σχεση εξ αποστασεως επισης δεν ειναι ευκολη υποθεση"

    Δηλαδή ξέρεις και καμία δυσκολότερη υπόθεση; Μια χαρά τα καταφέρνετε πάντως και λογικό είναι γιατί από ότι βλέπω έχουμε χρόνο για ταξιδάκια. Αντε πίσω στη δουλειά, μην βλέπω να τεμπελιάζουμε! :)

    ReplyDelete
  5. sourgelaki - kalhsperes. PANTA yperaspizomaste tis epiloges mas!
    NdN - exeis k esy empeiria sto spor, e?
    (kefaloia mesa k douleia. ax!)

    ReplyDelete
  6. δε μαζεύτηκες και καθόλου απ' ότι καταλαβαίνω αλλά πέρασες καλά και αυτό έχει σημασία! keep it up girl :)
    φιλιά

    ReplyDelete
  7. Δυσκολο να κανω σχολιο σε αφηγηματικο ημερολογιο ανθρωπων που στην ουσια δε γνωριζω, αλλα ταυτιστικα με μια φραση. Μου λειπει η κοινωνικη ζωη της Αθηνας.

    ReplyDelete
  8. gg - prospathw dear.
    despoinarion - nomizw einai koino auto se emas tou exwterikou, k dyskolo na to katalavoun osoi den to'xoun zhsei.
    kalhnyxtes :-)

    ReplyDelete
  9. life and (not so) sex in the city...

    καλό χειμώνα

    Κ.Κ.Μ.

    ReplyDelete
  10. well, could do with a bit more of the second
    ;-)
    kalo xeimwna!

    ReplyDelete
  11. εγώ μια χαρά τ'ακούω όλα ξανά!!!

    ReplyDelete