Thursday 17 June 2010

χρωματα

white and black. ασπρο μαυρο. αφιξη.
2.30 η ωρα τα ξημερωματα, βγαινω απο τις αφιξεις σερνοντας την βαλιτσα μου. φοραω ασπρα μαυρα (να φαινομαι στη νυχτα), αυτος μου αναβοσβηνει τα φωτα του αυτοκινητου για να τον δω, ποτε μου δεν αναγνωριζω αυτοκινητα (και ακομα δεν καταφερα να θυμαμαι τι χρωμα αυτοκινητο εχει). μου φαινεται περιεργο να με καλωσοριζουν, να με παραλαμβανουν απο το αεροδρομιο - ερχομαι τις ωρες που η πολη κοιμαται, πατωντας μαλακα σαν γατα, κοιμαμαι αμεσως μολις φτασω σπιτι, το επομενο πρωινο που ξυπναω ξεγελαω εαυτον και τους αλλους πως ειμαι παντα εδω. αυτη την φορα, δεν ξεγελαω κανεναν - εφτασε η ταξιδιωτισα απο τα ξενα. του χαμογελαω, μου γελαει. η οικειοτητα βγαινει σε κυματα αναμεσα μας. θα κοιμηθουμε οταν αρχισει να χαραζει.

cobalt cerulean.μπλε.η παρεα στην ταβερνα.
μπαινω στον τζιτζικα και μερμηγκα με το εξωμο (μπλε)μου φορεμα, λιγο πιο πισω ο καλος μου κουβαλαει με την κολλητη του ενα βαρυ δωρο. ενα παλιο αρχοντικο, αυλη με περικοκλαδες, στους τοιχους διαφημισεις του 50. και στο τραπεζι μια παρεα που για πρωτη φορα συναντω. βλεμματα καρφωμενα επανω μου, ματιες ζεστες, αρκετα περιεργες, φωτεινες οι περισσοτερες, με ενταση καποιες. οταν ειμαι με κοσμο, συνηθως μου αρεσει ειτε να μιλαω (εκ βαθεων) με ενα δυο ατομα τη φορα, ειτε να παρατηρω, με μικρη συμμετοχη, απο τη γωνια μου. εδω οι οροι εχουν αλλαξει, και ειμαι εγω - αρχικα τουλαχιστον- η παρατηρουμενη. το διασκεδαζω να δινω παρασταση. εχω μαθει να αφοπλιζω με το να ειμαι ακριβως ο εαυτος μου,να λεω αυτο που σκεφτομαι and i take no prisoners. χαιρομαι οταν στο τελος της βραδιας ο παραδιπλανος μου (ενας δυσκολος, πολυ ιδιαιτερος, πολυ αξιολογος ανθρωπος) μου λεει οτι χαιρεται παρα πολυ που με γνωρισε - εχουν μεσολαβησει μεταξυ μας πολλοι γυροι απο διασκεδαστικα λεκτικα πινγκ πονγκ και χοροι κουβεντας αντικρυστοι. κι εγω χαιρομαι που κανουμε το κλικ με τους φιλους του.

fuchsia shocking pink. κοκκινο με μωβ. η συναυλια shantel.
ορθια επανω στις κερκιδες, χορευω , χοροπηδαω, χειροκροτω, φωναζω, τραγουδαω, σιεμαι και λυγιεμαι μεσα στο (φουξια) μαξι μου. ο shantel τα εχει δωσει ολα στη σκηνη, πεταει μπουκαλια νερου, μετα κανει βουτιες κι ο ιδιος αναμεσα στο κοινο που τον σηκωνει στα χερια λατρευτικα. Η ενεργεια που βγαινει θα μπορουσε να φωταγωγησει την πολη για μια ολοκληρη νυχτα. Οσο νυχτωνει, η ζεστη υποχωρει, και αρχιζει να δροσιζει, αλλα πλεον κανεναν μας δεν νοιαζει. 2 ωρες μετα, απο το μπαρ, χαζευουμε μια παρεα που χορευει στην ταρατσα του Μισουενιο εξω, με φοντο την Ακροπολη. Θα πει γελωντας στον φιλο που μας συστησε πως πετυχε το προξενιο. Αναρωτιεμαι σε ποια ταινια, αραγε, παιζω. Φευγοντας ξεχναω στην μπαρα το κινητο μου.

white, ecru. then silver grey. η αναχωρηση.
Ξυπναω μετα απο αυτον (κοιμαμαι παντα πολυ περισσοτερο). Μου ετοιμασε πρωινο στη βεραντα. μετα με κατεβαζει στα νοτια προαστια,να δω τον φιλο της φιλης μου που ειχε ατυχημα. (Τον ευχαριστω ξανα και ξανα και ξανα. Που μπαινει στον κοπο να το κανει χωρις καν να του το ζητησω, που το θεωρει αυτονοητο, που δεν το κανει θεμα που χαλαει ετσι το τελευταιο πρωινο μας, για ανθρωπους που δεν ξερει. κατι τετοιες κινησεις ειναι που με κανουν σιροπι στο πατωμα). πιο μετα, μεζεδες, ουζα, γελια και κουβεντες καπου στην κηφισια, μετα θα με παει να αφησω τη βαλιτσα στους δικους μου, να τους δω για λιγο - φευγω απο εκει Δευτερα πρωι για αεροδρομιο. Το απογευμα παω ξανα στο σπιτι του, μενουμε μεσα. Με γυριζει το βραδυ, το αυτοκινητο με ανοικτη την οροφη, στο πατρικο μου. Θα ερθει να με βρει σε λιγες μερες, αυτη η αναχωρηση δεν με βαραινει. Αλλα δεν θα τα καταφερω να πολυκοιμηθω το βραδυ.

Την επομενη βδομαδα εχει εκλειψη πανσεληνου στο ζωδιο μου τη μερα που ερχεται. Κανοντας σχεδια για το καλοκαιρι απο το τηλεφωνο, τον προειδοποιω μισοαστεια μισοσοβαρα. πως καλυτερα να κλεισουμε εκδρομες και ημερομηνιες αφου εχει ερθει να με βρει. ρωταει, "μετανοιωσες κιολας για τη σχεση μας?" αιφνιδιαζομαι που το ακουω (αν κ για δευτερη φορα), μου ακουγεται παραξενο. κιολας? ειναι? "οχι, δεν μετανοιωσα καθολου. και ακριβως για αυτο, εχω λιγη αγωνια".(ναι, εχω αγωνια. γιατι με τρομαζει το πλησιασμα. με τρομαζει που κατω απο την ηρεμη επιφανεια μου αισθανομαι πως ειμαι μαζι του ανοχυρωτη, με τρομαζει που αφηνομαι. με τρομαζει που ειμαι μαζι του καλα, που αρχιζω να σκεφτομαι πως δεν θελω να τον χασω. αλλα αυτα, βεβαια, δεν του τα λεω. ισως σε ενα βαθμο τα διαισθανεται.) γελαμε. τα σχεδια γινονται με την υποθηκη "εαν βεβαια μιλιομαστε μεχρι τοτε".

ακομα δεν ειμαι σιγουρη σε ποια ταινια παιζω. αλλα ειμαι πολυ περιεργη να δω τη συνεχεια, οταν ο πολυχρωμος αυτος ανθρωπος ερθει επιτελους να με βρει στο Λονδινο, κατω απο -μαλλον- συννεφια, μεσα στις εκλειψεις, και εντος γηπεδου.

σας φιλω.

20 comments:

  1. Θαύμα ο έρωτας, αληθινό ανεξήγητο θαύμα.

    Ανοίξτε πόρτες, καρδιά, μυαλό, ψυχή και ευχαριστηθείτε τον. Γιορτάστε τον όπως το κάνετε, όπως το νιώθετε!!

    ReplyDelete
  2. na akoma mia lexh pou me aifnidiazei, k tromazei. :-)

    ReplyDelete
  3. Η ενεργεια που βγαινει θα μπορουσε να φωταγωγησει την πολη για μια ολοκληρη νυχτα.

    Δηλαδή σκοπεύετε να μας πάρετε τη δουλειά μας; Πώς την έχετε δει ;
    Πολύ ωραίο, δροσερό και άκρως ενεργειακό ποστ. Πάντα έτσι !

    ReplyDelete
  4. οχι βεβαια, εγω δεν βγαινω απο τα (ιατρικα) χωραφια μου. "δροσερο" γιατι γραφτηκε απο Λονδινο, Αθηνα μαθαινω λειωνει η ασφαλτος.:-)

    ReplyDelete
  5. Ναι λειώνει η άσφαλτος, βέβαια εδώ στη Γλυφάδα έχουμε πάντα 4-5 C πιο κάτω λόγω θάλασσας. Ειδικά σε περιοχές όπως αυτή που μένω εγώ μεταξύ παλιού αεροδρομίου και Γκολφ, έχουμε 'προνομιακή μεταχείριση' από τον καύσωνα

    Μια χαρά ήταν η ενέργειά σας, εγώ το χάρηκα αυτόπου διάβασα ! Έτσι πρέπει να είναι οι άνθρωποι όταν διασκεδάζουν. Που να βλέπατε εμένα το Δεκέμβρη του 08 στο Ο2 Arena, στη συναυλία των Coldplay

    ReplyDelete
  6. Πόσο πολύ χαίρομαι!
    :)))))))))

    (τι καταπληκτική που είσαι, ακόμα και ερωτευμένη αποφεύγεις τις ροζ μελούρες)

    ReplyDelete
  7. So_Far - μ'αρεσει εκει η περιοχη σας. (ποτε ερχεσαι Λονδινο? u got mail.)
    mamma - "αποφεύγεις τις ροζ μελούρες" - μιλαμε για πολλη αυτοσυγκρατηση. :-)

    ReplyDelete
  8. Βλέπω Dr είσαι και εσύ λάτρης του τραγουδιού "τα νιάτα μας τα φάγαμε Λονδίνο-Αθήνα" (το πρωτότυπο είναι Αθήνα-Σαλονίκη). Δεν ξέρω αν κάνεις καλά, αλλά είμαι σίγουρος ότι αυτά θα έχεις (έχουμε) να θυμόμαστε κάποτε...

    ReplyDelete
  9. Ζήλεψα, όχι πικρά, αλλά γλυκά και μελαγχολικά.
    Εύχομαι, κι ας ειμαι εντελώς ξένη, να σε γεμίζει για καιρό ο έρωτάς σου αυτός.

    Ελπίδα

    ReplyDelete
  10. ndn - mh nomizeis, exw kanei k to Athina Saloniki kapoia epoxh. :-)
    restless - se euxaristw. makari. :-)

    ReplyDelete
  11. εντός έδρας...παίζονται τα καλύτερα παιχνίδια...

    ReplyDelete
  12. Σου εύχομαι πολλά χρώματα :-)

    ReplyDelete
  13. marese polu....mou edwses mia zesti katakokkini aisthisi...kai thimithika oti apo tis pio omorfes euxes pou mou exoun kanei pote einai "Poluxrwmi!"
    ma den einai uperoxo?

    ReplyDelete
  14. Σοφία - σε ευχαριστω πολυ, γιατι μου αρεσει πολυ η πολυχρωμια!
    sourgelaki - υπεροχη ευχη, συμφωνω! καλως το! :-)

    ReplyDelete
  15. Mου θύμιζες μια ταινία. Ίσως πολλές ταινίες. Δεν έχει πολύ πλάκα όταν πριν ξυπνήσεις καλά καλά δεν θυμάσαι σε ποια χώρα είσαι;
    Είναι η τρίτη μέρα που διαβάζω το κείμενο και είναι υπέροχο.
    Περιμένω και εγώ τα δικά μου χρώματα.
    Δεν νομίζω ότι αποφεύγεις τις μελούρες, απλά δεν είσαι είσαι cheezy από την φύση σου! ;)

    ReplyDelete
  16. :))) Λίστα ;) :
    1) Κι εγώ αυτό κάνω πάντα, έρχομαι το βράδυ και πέφτω για ύπνο και το άλλο πρωί κάνω σα να μην έλειψα μια μέρα.
    2) 'Ντάξει, εδώ, στα μπλε, χαμογέλαω πλατιά κάθε φορά που το διαβάζω. Γιατί θυμάμαι την αγωνία σου και ήξερα πως θα τους κερδίσεις απλά επειδή θα είσαι ο εαυτός σου, πώς να το κάνουμε, that's your thing ;), και τελοσπάντων κλικ. Αυτό. :)
    3) Αγαπώ τις συναυλίες -δεσμεύομαι από αυτό το βήμα για να πω πως χρωστάω 2(δύο :p) συναυλιακά posts- και μ'αρέσει να διαβάζω γι'αυτές. Περισσότερο απ'όλα όμως μ'αρέσει η ταινία στην οποία παίζεις. Κι ας μην ξέρω πώς τη λένε :)
    4) Αχ αυτά τα μικρά και καθόλου αυτονόητα που σε κάνουν ένα με το πάτωμα... Και αχ και τα βράδια που στριφογυρνάς...
    5) Περιμένω το σκορ του εντός έδρας ;)

    Μ'αρέσουν οι πολύχρωμες ζωές, σε φιλώ πολύ :***

    ReplyDelete
  17. Αααχ λ'αμούρ...

    ReplyDelete
  18. Α θυμήθηκα. Στείλε μου ένα μέιλ στο dreamtrppd@gmail.com γιατί δε βλέπω πουθενά το δικό σου και θέλω να σου πω κάτι!

    Μυστικό χαχα

    ReplyDelete
  19. Drama Queen - kalws na ta dexteis ta xrwmata! :-) (exeis dikio, den eimai katholou ths melouras:-)
    DG - 1&4 - kala, toxoume xanapei, moiazoume. 3 - auta ta posts pou xrwstas pote pitelous, e, e, e? 5 - egw pali perimenw ton ourano na pesei sto kefali mou :-)
    Mano - piperi tha sou valw vre, eipa egw auth th lexh? (sou'steila).

    ReplyDelete