Tuesday 4 May 2010

Για την Ελλαδα ρε @#$%^

Στο νοσοκομειο μπαινοντας ο αριστερος τοιχος εχει δυο πλακετες ξυλινες με χρυσα γραμματα - τα ονοματα των μονιμων γιατρων που δουλευουμε εκει. Το ονομα μου (το επιθετο αρχιζει απο B)ειναι λιγο πιο κατω απο την αρχη. Ο Prof G, με ολη την παγκοσμια καταξιωση, μου ειπε ποσο συγκινημενος αισθανθηκε οταν λιγα χρονια πριν προστεθηκε το δικο του. Εγω αισθανομαι ευγνωμοσυνη για την αναγνωριση, αφοσιωση στο χωρο που με ανεδειξε, και με υποστηριζει.

Οταν ηρθα στην Αγγλια 14 χρονια πριν και ελεγα πως ειχα σπουδασει στην Ελλαδα, με κυττουσαν στην καλυτερη περιπτωση με σκεπτικισμο, στη χειροτερη με ειρωνια. Οταν, 16 μηνες αργοτερα, ειχα παρει το Μαστερ με distinction (μετα απο 12 μηνες σκληρου διαβασματος και φτωχειας, αφου τα λεφτα που εβγαλα δουλευοντας 3 μηνες το καλοκαιρι ισα που φτασανε να καλυψουνε διδακτρα κ εξοδα ζωης για τον επομενο χρονο), τα βλεμματα αλλαξανε. Γιατι ειχα ερθει πρωτη στη χρονια μου, αναμεσα σε αρκετους Αγγλους γιατρους. Και φυσικα, μου δωσανε θεση ειδικευομενης. Συνεχισα να κανω αυτο που ξερω - ο,τι μπορω καλυτερο, χωρις ποτε να παιρνω οτιδηποτε για δεδομενο. Γιατι δε με παιρνει να μην. Ειμαι γιατρος,και τα περιθωρια σφαλματος ειναι ανυπαρκτα. Συνεχισα να δουλευω πολυ σκληρα, να προσπαθω -οσο μπορω - να ειμαι ακεραια, και -ακομα και οσο δεν μπορω-καλοσυνατη. Ποτε δε προσπαθησα να αποδειξω τιποτα σε κανεναν - δε χρειαστηκε. Λιγα χρονια πριν, ανοιξανε προσωπικα για μενα καινουρια, μονιμη θεση - γιατι εκανα κατι καινουριο που κανεις αλλος δεν εκανε εδω. Και 1 1/2 χρονο πριν, το υπουργειο υγειας χρηματοδοτησε την ακαδημαικη μου θεση, ενα ειδος βραβειου.

Εφτασα σε ενα σημειο που εχω καταξιωση - σημαντικη-, οικονομικη ανεση - σχετικη, καμια συγκριση με τα ποσα που θα εβγαζα με ιδιωτικο επαγγελμα, που δεν με αφορα- και ικανοποιηση οτι κανω αυτο που αγαπαω, το κανω καλα, και φτιαχνω καινουρια πραγματα που βοηθανε τον κοσμο. Εφτιαξα ενα πλανο για την επομενη 3ετια, να δωσω εμφαση στην ποιοτητα ζωης μου, να μειωσω ισως τις ωρες που δουλευω. Αλλα.

Αλλαγες στο χωρο εργασιας μου ανεξαρτητες απο εμενα σημαινουν οτι απο το καλοκαιρι θα πρεπει να αναλαβω εδω αυξημενες ευθυνε. Και αυξημενη εξουσια, που δεν με ενδιαφερει. Αυξημενη δουλεια, με ελαχιστα αυξημενες αποδοχες. Σε αυτη τη φαση, θα προτιμουσα να ασχοληθω με αλλα πιο ενδιαφεροντα (επιστημονικα, και προσωπικα)πραγματα για εμενα. Αλλα, οι εδω, ο χωρος και οι ανθρωποι, με χρειαζονται. Καποιες καταστασεις στον επαγγελματικο χωρο εδω ειναι πολυ κρισιμες για τον κλαδο - και με εχουν αναγκη. Κια δεν μπορω, ουτε προτιθεμαι, να τους κρεμασω.

Και συνειδητοποιω οτι αυτη τη φορα, θα κανω παραπανω και απο οτι μπορω. Ειναι θεμα πιστης και αφοσιωσης. Στους εδω. Αλλα - ακομα πιο πολυ- και στη χωρα μου.

Ειμαι Ελληνιδα. Αν κατι παει στραβα, και δεν τα καταφερω, ισως δεν θα κατηγορηθω τοσο εγω. Τι να περιμενεις απο τον πολιτη ενος κρατους που μοιαζει να ειναι αναρχο, αναξιοπιστο, καταστροφικο χαος? Το να αλλαξω την κατασταση της χωρας μου, η το πως βλεπουν τη χωρα μου εδω, εγω ατομικα ισως να μην μπορω. Μπορω ομως αυτο που ξερω να κανω καλα, να το κανω ακομα καλυτερα. Μπορω να εξακολουθησω να βοηθαω (Ελληνες και μη) γιατρους και ασθενεις, με τις γνωσεις μου και τη δουλεια μου. Μπορω να αποδειξω οτι η Ελλαδα ναι μεν ειναι τωρα σε φαση πολυ δυσκολη, αλλα οι Ελληνες οταν προσπαθουν, μπορουν. Κι ακομα και αν δεν τα καταφερω να σταθω στο υψος των (δικων μου) προσδοκιων, θα εχω την ικανοποιηση οτι προσπαθησα - να ξεπερασω τα ορια μου.

Δυσκολοι καιροι. Ο καθενας μας ο,τι καλυτερο μπορει ας κανει.

14 comments:

  1. Desperate times need desperate measures .. Έτσι δεν λέτε και εσείς εκεί στην...ξενητιά? :-) Ε, θα τα καταφέρουμε φιλενάδα μου... Είναι το δαιμόνιο της φυλής που δεν μας επιτρέπει να κάνουμε αλλιώς...:-))) Φιλάκια..

    ReplyDelete
  2. ξέρεις κατι; βλέπω μια τάση να το παίξουμε θύματα και καημενούληδες. μιλάμε για λουλούδια και με έναν τρόπο η κουβέντα γυρνάει στα μέτρα και στο μαύρο. ελπίζω να είναι μεμονομένα γεγονότα και πραγματικά να κάνει ο καθένας το καλύτερο που μπορεί γιατί δεν θέλω να μάθω πως θα είναι το επόμενο κακό μονοπάτι.
    φιλιά

    ReplyDelete
  3. Μ'αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι :) Πολύ. Ακόμα περισσότερο γιατί τον συμμερίζομαι, τον νιώθω και τον καταλαβαίνω :)
    Άμα κάνουμε ο καθένας το καλύτερο που μπορεί, δε μπορεί, όλα καλά θα πάνε. Δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω πότε, αλλά όλα καλά θα πάνε.
    Σε φιλώ :***

    ReplyDelete
  4. H αλήθεια είναι ότι οι Λονδρέζοι είναι ιδιαίτερα επικριτικοί με τους Έλληνες αλλά οι πτωχοί λίγοι γνωρίζουν ότι εμείς συντηρούσαμε την σχολή των Μπάτλερ με τις παραγγελιές μας για προσωπικό.χαχαχαχα

    ReplyDelete
  5. Πόσο σε εκτίμησα με αυτά που διάβασα. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που μοχθούν. Χαίρομαι που σε e-γνωρίζω (έστω και τόσο λίγο).

    Καλημέρα :)

    ReplyDelete
  6. Στην Ελλάδα..αν δουλεύεις σε λένε μαλάκα...δυστυχώς...
    είμαι πολύ κοντα στη σκέψη σου και στην προσπάθεια σου ως νοοτροπία και γενικότερα ως τρόπο ζ ωής!

    ReplyDelete
  7. paidia, ti na pw? euxaristw olous gia ta kala sas logia. me exei piasei agwnia me auta pou akouw pws ginontai shmera sthn athina. pikra, pikra, pikra...

    ReplyDelete
  8. Σκατά, σκατά, σκατά. Ένα δάκρυ μόλις έπεσε στο πλήκτρο C.

    ReplyDelete
  9. OU QUE ME PORTE MON VOYAGE LA GRECE ME BLESSE...

    ReplyDelete
  10. Πίκρα κι εδώ... άστα να πάνε....

    ReplyDelete
  11. petaw (elpizw dld!) se ligo gia athina. skeftomouna ama katevw se daidhlwsh, pws tha trexw an xreiastei me to gonato?
    makari na vrethei mia lysh.

    ReplyDelete
  12. Σου γράψω καλή μου μετά το θανατικό που έπεσε στην πόλη.
    Χαίρομαι που ξέφυγες και είσαι καλύτερα εκεί που βρίσκεσαι. Θα σου έλεγα, ακόμη κι αν δεν σε γνωρίζω προσωπικά, να κάτσεις εκεί που σε εκτιμούν.
    Εδώ τα παιχνίδια έχουν άλλους κανόνες...

    ReplyDelete
  13. Αγαπημενη Donnabella,
    το επαγγελμα που διαλεξες, ειναι λειτουργημα και δεν εχει εθνικοτητα. Φανταζομαι οι συνεργατες σου εκει να εχουν ξεπερασει αυτες τις μικροτητες του τοπου καταγωγης, και να μη σε φερνουν σε δυσκολη θεση. Αλλα κυριως να μην αισθανεσαι εσυ οτι πρεπει να υπερβεις τον εαυτο σου για να αποδειξεις κατι.
    Εδω οι δικοι μου συναδελφοι συζητανε μαζι μου αλλα με ενδιαφερον και χωρις να με φερνουν σε δυσκολη θεση. Κανεις μας δε φταιει για τα παιχνιδια των κερδοσκοπων που συντνιστηκαν με την παγκοσμια οικονομικη κριση. Κανεις απο μας μας δε φταιει γιατι ο κοσμος εχει θυμωσει.
    Σε φιλω κι ευχομαι καλη διαμονη στην Αθηνα.

    ReplyDelete
  14. ιφιμεδεια, αναρωτιεμαι αν υπαρχουνε καν κανονες. μηπως να φτιαχναμε, να επιβαλλαμε καινουριους.
    δεσποιναριο- παρ'ολα αυτα, περασα πολυ πολυ ομορφα (και αισθανθηκα ενοχη για αυτο, αλλα ετσι ειναι).

    ReplyDelete