Wednesday 9 December 2009

Freely falling with feeling...

Επεσα. Για να ειμαι πιο ακριβης - γλυστρησα, παραπατησα, γκρεμοτσακιστηκα, κουτρουβαλιαστηκα, και με ενα αριστοτεχνικοτατο πλονζον - αν υπηρχε αθλημα ελευθερας πτωσης θα ημουν πρωταθλητρια- προσγειωθηκα πανω στον αριστερο μου μηρο, λεκανη και αγκωνα. Αυτη τη στιγμη φερω μια καλιτεχνικοτατη εκτεταμενη μελανια σε σχημα και μεγεθος ηπειρου, χρωματος μπλε, σχεδον μαυρου. Που ψηλαφιζω και αποθαυμαζω μπροστα στον καθρεφτη. Επισης, φερω εναν ελαστικο γονατοεπιδεσμο χρωματος δερματι και εναν ελαστικο αστραγαλοεπιδεσμο χρωματος λευκου. Τοση μανια για accessorizing, τοσες πτωσεις, και ακομα να εξοπλιστω με τπτ αξιοπρεπεις επιδεσμους. Ειμαι βεβαια ενα χαρμα οφθαλμων, και φυσικα σε αριστη ψυχολογια - που ειπαμε εχω βαλει εκεινα τα ροζ χαπακια? φερτε μου ενεσεις ΤΩΡΑ ΛΕΜΕ! Τεσπα...

Φυσικα, δεν ειπα τπτ στους μαμομπαμπα οταν τηλεφωνηθηκαμε. Η μαμα θα εβγαζε πορισμα - "παλι σε ματιασανε. δε σου ειπα να φορας το ματι σου? " Εχω απειρα ματακια και αλλα σχετικα νταχτιρντι μεσα στην τσαντα μου, στο σπιτι, στο γραφειο, αλλα ο κοσμος ειναι μαλλον κακος, γιατι ΕΠΙΜΕΝΟΥΝΕ να με ματιαζουνε και να πεφτω, κατα τη μαμα μου, διοτι ειμαι ενα σουπερ εξαιρετικο κουκουβαγιακι. Κατα ολους τους υπολοιπους λογικους ανθρωπους, συμπεριλαμβανομενου και του μπαμπα μου, αυτο μαλλον συμβαινει διοτι ειμαι ψηλη, αφηρημενη οσο και ατσουμπαλη. Ο μπαμπας, αν του ελεγα οτι επεσα, θα με κυτουσε (τη νοερη εικονα μου) με σφιγμενα χειλη, χωρις πλεον να μπει στον κοπο να ξαναπει αυτο που εχω ακουσει απειρες φορες απο τα 14 μου - "επιτελους, να αραβωνιαστεις, να ησυχασω! - μπαμπα, δεν περιμενα να το ακουσω απο εσενα, εσυ με μεγαλωσες με τις αρχες του Summerhil , να αραβωνιαστω? - να ξερω οτι σε κραταει καποιος αγκαζε, να μη πεφτεις, που δυο μετρα γυναικα και τα γονατα σου ακομα ειναι πενταχρονου..".

Ναι. Η πικρη αληθεια ειναι οτι οι φιλοι απο το πανεπιστημιο και μετα ειναι απολυτα εξοικειωμενπι με το εκει που μου μιλαν βλεμμα με βλεμμα, ξαφνικα να αποφασιζω να ελεγξω απο κοντα τα πεζοδρομια ενδελεχως. Η δασκαλα μου στο δημοτικο το ειχε προσδιορισει αλλοιως - "ολοι οι επαναπατρισθεντες (ειμαι γεννημενη Νεα Υορκη) φιλαν με συγκινηση το εδαφος της πατριδας τους". Ναι, αλλα ποσες φορες πια?

Στα 14 που με στειλανε το καλοκαιρι Γαλλια (για τη γλωσσα), και μας πηγανε εκδρομη στο Aiguille de Midi, καταφερα να στραμπουληξω το ποδι μου στα 2/3 της αναβασης. Για τιμωρια μου, κατεβηκα καθισμενη στους ωμους ενος γεροδεμενου δασκαλου, που πηδουσε σα κατσικι σε ολη τη διαδρομη, και παρολιγο να αποβιωσω σε τοσο τρυφερη ηλικια απο το σοκ, κατα το ημισυ φοβος και κατα το ημισυ ντροπη (ημουνα και χαζο και αβγαλτο). Εβαλα μυαλο? Οχι βεβαια! Τον επομενο χρονο, που με στειλανε Αγγλια, αποφασισα να δοκιμασω πατιναζ. Με δυο συμμαθητες να με κραταν εκ δεξιων και εξ αριστερων (αυτο τωρα πολιτικο μου ακουγεται ), δεν τα καταφερα να παραμεινω ορθια για πανω απο δευτερολεπτα τη φορα. Οι συνοδοι μου με τσουβαλιασανε καποια στιγμη στον περιγυρο της πιστας και αρχισανε μονοι τους τις φιγουρες. Αυτα ειναι τραυματα, οχι αστεια! Δυο χρονια μετα, ενας γερμανος που με γλυκοκυταζε απετολμησε να με χορεψει ενα βαλς (παλι σε καλοκαιρινο κολλεγιο) - το αποτελεσμα ηταν μια θεαματικοτατη καραμπολα. Αλλων 2 ζευγαριων, εκτος απο εμας, 6 ατομα καταχαμα στην πιστα. Μιλαμε ειμαι πρωταθλητρια!

Με το που τελειωσα το πανεπιστημιο, σκεφτηκα οτι ισως το διπλωμα οδηγησης θα εδινε μια καποια λυση σε αυτο το θεμα. Στα πρωτα μαθηματα (Σαντορινη, στο αγροτικο) συνειδητοποιησα οτι ο καημενος ο δασκαλος μου ειχε ενα μεγα θεμα ορασης, γιατι ποτε δε μπορουσε να δει καθαρα που σταματουσε το χειτροφρενο και που αρχιζε το μπουτι μου. Οποτε εγκατελειψα. Το επομενο καλοκαιρι, ο μπαμπακουλης μου φιλοτιμηθηκε να μου κανει μαθηματα στους ερημους δρομους της Περαιας, αλλα οταν καταφερα το κατσαριδακι- που ηταν εξισου νευρικο σκαρι με εμενα- να καβαλησει το κρασπεδο και να βρεθει στο αντιθετο ρευμα κυκλοφοριας, ο μπαμπας αποφασισε οτι θα ηταν καλο να καθυστερησει το εμφραγμα του για μερικα ακομα χρονια, και δεν μου εκανε αλλα μαθηματα. Τη σκυταλη ανελαβε ο μπαμπας του τοτε καλου μου, που ειχε χρηματισει και ταξιτζης. Στην περιπτωση αυτη τα μαθηματα διακοπηκαν (απο το πρωτο) οταν καταφερα να ξεριζωσω το χειροφρενο του παλιου και αγαπημενου του αυτοκινητου. Μετα απο αυτα, ολοι ομοφωνα συμφωνησαν οτι θα επρεπε να γινω ισοβιος σπονσορας των συμπαθεστατων ταξιτζηδων (οπερ και εγενετο), η να παντρευτω κανεναν πλουσιο που να μου παρει σωφερ (η ελπιδα πεθαινει τελευταια). Τοσες πτωσεις, το μονο μου παραπονο οτι ποτε δεν βρεθηκα να πεφτω στα ποδια ενος καταλληλου για αυτο το ρολο.

Δεν το'χω λεμε σε θεματα ισορροπιας, παει και τελειωσε. Οποτε αμα δειτε καμια ψηλη, ξανθια, καλοντυμενη γυνιακα να σωριαζεται απο το 1.76 της (+ 7-10 cm τακουνια) και να σπαρταρα στα γελια σωριασμενη στο εδαφος (απο το να κλαιω, καλυτερο να γελαω) , Λονδινο, Αθηνα, η σε καποια αλλη μητροπολη του κοσμου, διοτι ειμαι και ταξιδιαρα...ελατε σας παρακαλω να μου μιλησετε. Γλυκα σας παρακαλω, διοτι παρα το οτι θα γελαω, θα ειμαι καπως ευθραστη. Εκτος απο ατσουμπαλη ειμαι και ευαισθητη. Αλλα, εστω και γκρεμοτσακισμενη, θα χαρω να σας γνωρισω. :-)

16 comments:

  1. Μωρη!
    απαπαπα αυτο το παιδι θα μας πεθανει!
    Περαστικα καλο μου!

    ReplyDelete
  2. μην ανησυχεις, ειμαι ανθεκτικο! :-))) :-*

    ReplyDelete
  3. Ahahahahahahahhahaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!

    BD pote tha idrysoume ena syllogo gia ta atsoumpala aprosarmosta san emas???
    Exw metrhsei:
    -ponto ponto ola ta pezodromia ths geitonias mou - me top skhnh, exw molis fygei apo to mathima xorou, kalokairi, foraw to omorfo kalokairino mou foremataki, kathforizw to pezodromio kai th stigmh pou pernaw eksw apo to kafeneio apofasizw pws einai h katallhlh stigmh gia na kanw tsoulhthra sto pezodromio... Prosgeiwnomai, xamogelaw sa star tou hollywood kai prin akoma shkwthw, vgazw to kinhto apo thn tsanta gia na parw thl ton kollhto pou pairnw thl kathe fora pou peftw gia na tou anakoinwsw "Ma ta kalytera xaneis! Epesa!" kai na mou apanthsei "Ki egw pou hmouna???"
    - ta skalia sto polytexneio, en mesw trihmerou eortasmou, dhl ena ktirio tigka, ki egw apofasisa na kanw aisthith thn parousia mou skontaftontas kai peftontas...
    - ta skalia sto metro, ki ekei ki edw.
    - kai alla polla....

    Oi melanies -pou epipleon kanw eukola- einai second skin, oi grantzounies sta gonata stathero accessoire... Kai mh nomizeis, de ftaiei to 1.76, egw ta pathainw ola auto apo to tapeino mou 1.62. Pou eimaste allou gi'allou ftaiei. Kai mas agapw gi'auto. Ki as einai epikindyno gia th swmatikh mas akeraiothta :p
    Ouf ta eipa ola!
    Se filw :***

    ReplyDelete
  4. :-))) ε, αμα πεφτει και μια χορευτρια, αυτο με παρηγορει! κι εγω το "αλλου γι'αλλου" μας το κρυφοκαμαρωνω, ε μα! :-***

    ReplyDelete
  5. Δεν πειράζει που διαταρράσετε τις ισορροπίες, καλό κάνετε να μην θεωρούμε τίποτα δεδομένο. Ούτε το βάδισμα που θεωρείται στοιχειώδες.

    Κι εγώ σκοντάφτω, κι όπως λέει η Dancing gal, από πολύ χαμηλότερα ύψη. Μόνο που τα φυσικά μου σωσίβια ολούθε αποτρέπουν τα σπασίματα κι έτσι τα πάχητα βρήκαν και μιά πρακτική χρησιμότητα!

    Γέλασα εκεί με το ξεριζωμένο χειρόφρενο, αλλά μεταξύ μας είναι ένας ενδόμυχος φόβος μου αυτός, ότι καμιά φορά θα μου μείνει στο χέρι!

    ReplyDelete
  6. ιφιμεδεια, και εγω στα μαλακα πεφτω, μη νομιζεις. συμφωνω με το τπτ δεδομενο- θα ηταν καταλληλη προμετωπιδα για το μπλογκ, τωρα που το σκεφτομαι!

    ReplyDelete
  7. Φιλενάδα μου περαστικά και από εδώ... Φιλάκια...

    ReplyDelete
  8. τα μεγαλα πνευματα, τωρα σου αφησα σχολιο κ εγω! φιλακια!

    ReplyDelete
  9. ...μα ολες οι μεγαλες σταρ εχουν και την ανοδο και την πτωση, αυτο ειναι που τις κανει icons.
    περαστικα :-)

    ReplyDelete
  10. star, me tipota. den einai thema metriofrosynhs (pou mallon den exw)alla antidrastikhs nootropias. do you know what i mean? ;-)

    ReplyDelete
  11. δεν ξέρω αν θα έρθω να σου μιλήσω άλλα αν δείς ένα χοντρό κακοντυμένο τριχωτό να γελάει υστερικά με το σαβούρωμά σου αυτός θα είμαι εγώ χαχαχαχα

    ReplyDelete
  12. vre, tha sou rixw takouni sto kefali ama se dw na gelas! :-)

    ReplyDelete
  13. εχω σχεδον ταυτιστει με αυτο το ποστακι, αν και ειμαι κοντη...αλλα πεφτω οπως κι εσυ :)
    και μαλιστα οσες φορες κι αν εχω πεσει τελευταια, τελικα εχω προσγειωθει στο λαθος γονατο!! περαστικα και μπραβο που αντεχεις τους ταξιτζιδες!!

    ReplyDelete
  14. a mazeuthkame polles atsoumpales edw vlepw! :-)

    ReplyDelete
  15. υπόσχομαι να έλθω για την γνωριμία


    [όταν σταματήσω να γελάω κάτω από το μουστάκι μου]

    χοχοχοχο

    ReplyDelete
  16. kake, i know where you live! :-)

    ReplyDelete