αποσπασματικα

Η υγρασια μου εσφιγγε το γονατο σα μεγγενη. Η νυχτα μυριζε ομως απροσδιοριστα νυχτερινα λουλουδια (εκεινα που ποτε δεν προσεχεις οταν καιει ο ηλιος) και μυριστικα. Ειναι το περιβολι μου, ειπε ο Α., περνουσαμε εξω απο εναν χορταριασμενο κηπο με μεγαλα δεντρα. Νομιζω καπου ειχε κι ενα μεγαλο κιτρινο φεγγαρι, αλλα η μνημη μου βαζει συχνα παραταιρες εικονες τη μια πανω στην αλλη. Περπατησαμε ωρα αρκετη. Οταν φτασαμε στον προορισμο μας, αθελα μου αρχισα να βριζω. Καποιος δρομος που δεν περιμενα με δικη μου επιλογη να ξαναεπισκεφθω, σιγουρα οχι τοσο συντομα τουλαχιστον. Αμα το μαθει ο Ζ ποιος τον ακουει, ειπα, δεν θα το μαθει, να φροντισεις να μην το μαθει, μου ειπε αυστηρα η Β. Ο-ξεχασα ηδη τ'ονομα του- με πηρε και μπηκαμε στην εκκλησια. Ειχε πολυ κοσμο. Απλωνα σαν παιδι το χερι μου στο μανικι του να πιαστω, να μη χαθω η τον χασω μεσα στο πληθος. Ο τρουλος ητανε ολος γαλαζιος, το ημιφως με τα κερια ειχε μια θαλασια αποχρωση, σαν κατι γαλαζοπρασινα νερα που συναντας αμα εισαι τυχερος στις παραλιες, συγκεκριμενες μονο ωρες του πρωινου. (Σιγουρα οχι μονο τοτε. Αδυναμια κι αυτη να περικοψω τις λυρικοσυναιασθηματικες εξαρσεις. Λες κι εχουνε/ειχανε καποιο οποιο νοημα). Γυρισαμε πισω απο τον ιδιο δρομο. Το τραπεζι θυμιζε μυστικο δειπνο, αν εξαιρουσαμε την αφθονια. Ο-ξεχασα ηδη τ'ονομα του- μ'επιασε να κυτταζω τα δακτυλα του. Μακρια και αρκετα χοντρα, ενα νυχι ητανε μαυρο, ητανε δακτυλα χειρωνακτα. Μου χαμογελασε σχεδον συνωμοτικα, σαν μοιραζομασταν καποιο μυστικο που ομως αγνοω. Ο φιλος του καθοτανε διπλα μου. Ενα χρονο πριν, μεγαλη Παρασκευη, ειχε ερθει μονος του στον επιταφιο. Ο Α θυμαμαι ειχε πει τοτε πως παλι ειχανε τσακωθει (και πως μετα γλυκα θα τα ξαναβρισκαν, κολπα κι αυτα να μην βαριεσαι τον συνκρεβατο σου αμα καπως εχεις μεγαλωσει, ειχε υποοννοησει). Επινε πολυ οπως και πριν ενα χρονο. Μετα φαγαμε και το τσουρεκι που ειχε φτιαξει ο-ξεχασα ηδη τ'ονομα του- με 10 αυγα, μαχλεπι και μπολικο ξυσμα λεμονιου. Εκτος απο το ξυσμα λεμονιου (εγω το θελω να μυριζι πορτοκαλι) ηταν ιδιο με τη γευση τη χαμενη των παιδικων μου χρονων. Το ιδανικο τσουρεκι της Θρακιωτισας γιαγιας, στο ξυλινο σεντουκι με τα τσουριεκια, μεσα στο κελλαρι. Οταν εφυγα η Β μου εδωσε δωρο ενα μπουκετο πολυχρωμα χαρτινα λουλουδια που φωτιζονται απο ενα κρυμμενο λαμπακι - ψυγειου ειπε η Δ. ................... το τσουρεκι μου επεσε βαρυ στο στομαχι την αλλη μερα. οι φιλοι οχι. ................... Μια βδομαδα πριν. Ο Τ αρχισε να κατεβαινει σκαλι σκαλι την κυλιομενη που ανεβαινε, για να ευθυγραμμιστει για λιγο μαζι μου. Εγω κατεβαινα απο την αλλη μερια την αλλη κυλιομενη. Δεν τα καταφεραμε να βρεθουμε στη Βοστωνη - ειδα αργα το μαιηλ του, μετα τον βγαλανε εξω αυρον καποιοι αλλοι που δεν ηξερα το πρωτο βραδυ, τα αλλα τρεχαμε κι οι δυο μεχρι αργα. Το συνεδριο πηγε πολυ καλα, πρεπει να χαιρεσαι μου ειπε - ναι, βεβαια- κριμα που δεν τα ειπαμε - θα τα πουμε σε 3 βδομαδες στο Λονδινο- γεια, καλη επιστροφη- καλο ταξιδι. Συνεχισαμε την πορεια μας σε διαφορετικες κατευθυνσεις. ................... Δεσποινουλα, δεν καταφερα να σου πω ποση πολυ αγωνια περασα με την επεμβαση σου. Τοση που ακομα και σε μενα μου εκανε εκπληξη. ειμαι ψυχραιμος αλλα τελικα οχι ψυχροαιμος ανθρωπος. με ρουφηξε πολυ μεσα (μου) ολη αυτη η ιστορια. νασαι καλα, τοσο συγκροτημενη δυναμη και αισιοδοξια, μου εδινες δυναμη και μονο να σε παρατηρω γλυκια μου. απο τα 18 σε ξερω, κατι τετοιο βεβαια περιμενα, αλλα παλι. και ναναι καλα κι ολοι αυτοι του συναφιου μου που σε βοηθησαν. μεσα σε μια χωρα που ? ( το ερωτηματικο το πιο καλοσυνατο υποκαταστατο για ο,τι με κανουνε να σκεφτομαι τα τεκταινομενα), καποιοι ανθρωποι παραγουνε ακομα σωστο και ουσιαστικο εργο, χωρις φανφαρες και τυμπανοκρουσιες. κι οταν τους ελεγα ευχαριστω, μου λεγανε πως κανανε απλα τη δουλεια τους. Η ζωη εντονα χρωματισμενη σε αποδοση μη τεχνικολορ. (Το πραγματικο αιμα ειναι αλλωστε πυκνο, σχεδον παχυρρευστο κι αντιθετα με το πραγματικο λιπος δεν γυαλιζει). ................... κι ετσι, με αυτα και με αλλα, ολοενα και μικραινουνε σε διαμετρο οι κυκλοι που γραφω, στην αθηνα και αλλου. οταν καποια στιγμη βρεθω στο νοητο κεντρο σκεφτομαι πως ισως θα με ξανασυναντησω. και μετα θα ξαναανοιξουνε, σκεφτομαι, υποπτευομαι, ισως ευχομαι, παλι οι κυκλοι. (παιδες, οσοι το διαβασατε, ευχαριστω και καλως ηλθατε. τα σχολια ομως κλειστα, δεν πολυειμαι -ακομα- στα κοινωνικα μου.)